Kuytul meselesi…

Tarihimizin en kanlı darbe girişimi olan 15 Temmuz'u "Hayırlı olsun" diye karşılayan; "Erdoğan'ın kalemi kırılmıştır, yakında izzeti ve şerefi de elinden alınacaktır" diye "müjde" veren Furkan Vakfı kurucusu "Kuytul Hoca"ya, Saadet Partisi başta olmak üzere dindar sivil toplum kuruluşları ile bazı İslamcı aktivistlerin koruyucu bir şemsiye oluşturma çabalarını anlamak gerçekten zor.

Etrafında topladığı kalabalığı düzenli olarak her hafta sokağa dökerek sürekli polisle karşı karşıya getirmeye çalışan Alparslan Kuytul'u "hak arayıcısı bir hoca" olarak lanse etmek, güvenlik güçlerinin aşırı güç kullanımı üzerinden ise "AK Parti'nin zulmü 28 Şubat'ı geçti" propagandası yapmak doğru olmadığı gibi büyük bir çarpıtmadır.

Biraz gerçekçi olalım; kimse gösteri düzenleme, protesto etme hakkını inkâr etmiyor. Bu, her kesimin anayasal hakkı. Ancak kamu düzenini bozmamak şartıyla ve kamu düzenini sağlamakla görevli kurumların izinlerine tabi olmak kaydıyla.

Her hafta -özellikle kadınları ve çocukları ön saflara yerleştirerek- izinsiz bir şekilde, polisle karşı karşıya gelmeyi amaçlayan bu gösterilerin anayasal bir hakkı kullanmakla uzaktan yakından bir ilgisi yok.

Provokasyon ayarlı bu gösterilerin amacı büyük gürültü koparmak ve bunun üzerinden de dindar-muhafazakâr kesimi AK Parti ve Erdoğan aleyhinde etkilemek.

Sosyal medyada öyle mağduriyet hikayeleri yazıldı ki, "Kuytul Hoca aşağı, Kuytul Hoca yukarı" diye başımız döndü. AK Parti'nin ne 28 Şubatçılığı kaldı ne Kemalistliği! Her söze "AK Parti'nin zulmü 28 Şubatçıları geçti" diye başlıyorlar. Alparslan Kuytul'a arka çıkanların ardı arkası kesilmiyor. Temel Karamollaoğlu, Ahmet Davutoğlu, Ekrem İmamoğlu -bu arada hepsinin soy ismi '...oğlu' ile bitiyor maşallah- başta olmak üzere "zulme karşı" bir araya gelenlerin sayısı sürekli artıyor. Hatta bu silsile AK Parti içine kadar uzanmış durumda.