İstanbul’dan Elmalı’ya beldeleri merkez yapan nefes!

Şimdi İstanbul’u yönetmeye talip belediye başkan adayları arasında ortalama bir medya izleyicisi seviyesinde, vasat bir içerikle sözümona büyük çarpışmayı izledi seçmenler. Elbet duruşum var, fikrim var ve yazılarımdan bu belli. Lakin siyaset içinden değil, şehir içinden konuşalım son bir kez daha.

İstanbul’u yönetmeye aday olanların şehir ile gönül ilişkisini sadece siyasi sloganlarda kullanması beni bir İstanbullu olarak rahatsız ediyor. Mekân ki insanla kaimdir, gümbür gümbür atan kalp olmalı şehir. Ruhu dirildikçe büyür, metropol olur mesela, mecazından gidersek!

Şehir bir külliye algısından yani her şeyi kendinde toplayan bir noktadan doğup gelişir, halka halka genişler. Dünya şehri olur. Nedir o? Gönül. Sevgili neredeyse, merkez orasıdır. Merkezden açılır dışa doğru tüm halkalar.

Mabedden başlayarak, yani mihrab ve minberden başlayarak su, yeşil alan, medrese, çarşı pazar, şifahane, ulaşım yolları, endüstri alanları, yerleşim birimleri derken giderek genişler, genişler. İmar planı hakkıyla yapıldıkça ol sevgili gönülleri mamur eder ve mamur olan gönül genişler. Tıpkı İstanbul’daki gibi, merkez olur her yer, taşrada sandığın can içinde can olur!

***

Adaylara şehir ve maneviyat üzerinden, yani kültür ve sanat üzerinden herhangi bir soru sorulmaması bizim büyük ayıbımızdır. Şehri Medine yapacak olan sadece köprü yol, bina, değil, yani bol spotla aydınlanmak değil, yaşamanın kültüre dönüşmesi, belli bir edep ve üslupla yaşantıdan sanat çıkması halidir; kalpte aydınlıktır.