Kültürü kaynağından çekmek

Üsküdar'da yazı yazmak için geldiğim kıraathanede yan masadaydı, çayıma eşlik etmeye çağırdım. Karşılıklı oturduğumuzda, gözlerinden bulutlar geçiyordu. Yorgun görünüyorsun dede dedim. Onlarca kitabı kültür hayatımıza kazandırmış, pek çok eseri yayına hazırlamış bir hocaydı.
Usandım kelimelerden dedi. Kimi milliyeti göz ardı etti, ümmet diye diye geveledi. Kimi milliyete yaslandı, dini göz ardı etti. Şimdi öyle böyle bunların fikirleri iktidara taşındı. Görüşleri iktidarda ama görünen nokta iktidarda değil dedi. Ne demek istediğini daha iyi anlayayım diye, kör nokta neresi diye sordum.
Görülmesi gereken noktanın görülmemesi dedi. Neymiş o nokta deyince başladı: “Dün Sabahattin Ali gibi, Kemal Tahir gibi insanları değerlendiremedi devlet. Necip Fazıl'a bile sağlığında yeterli ilgiyi göstermedi. Bugün onların düşünceleri iktidarda ama bunları cezalandıran zihniyet heba oldu. Gördükleri yerin ne olduğundan haberi yok iktidardakilerin. Halbuki bu kültürün tam oluştuğu nokta. Hah dedim, kültürün tam oluştuğu nokta kör noktamız! Evet dedi. Senin haberin var mı?
***
Yunus, Yesevi, Mısri bizim tevhid anlayışımızdır. İslam'ın hakikati, eşyanın yorumu, varlığa hizmet. Kuran'ın ve sünnetin hakikati. Aşk ve irfan kültürü. Dinin anadile uyarlanması bu zatların marifetiyle oldu. Anadilini gönül dili yaptılar. Hakikatin dilini herkesin anlayacağı noktaya, herkesin anlayacağı seviyelere taşımakla kurulur medeniyet.