Öğrenmek kalpten kalbe geçiştir!

Hemen her kesimden pek çok kişinin muhabbetle andığı ve umut bağladığı Milli Eğitim Bakanımız Ziya Selçuk; ilk icraatı olan Eğitim 2023 Çalıştayı’nın açılış konuşmasında “her çocuğun müfredatı kendi içinde gizlidir” demiş.

Elbette pek çok anlamı içinde barındırıyor bu sözler. Belki kastının ötesinde, biz muhataplar için elverişli bir tefekkür imkânı sunan bu sözlerden yola çıkarak, acizane, eğitim kültüründen dem vurmaya çalışacağım. Çünkü bütün sorunlarına ve somut yöntem tekliflerine rağmen eğitimin biraz da kültür olarak ele alınması gerektiğine inanıyorum.

Yani zihne ve gönle iyice yerleşerek bir toplumun insana ve kâinata bakışını, sanatını, küresel ölçeklere uyum sağlama kabiliyetindeki yerel geleneklerini, gündelik hayatını, farklı yaşam tarzlarını velhasıl medeniyet değerlerini ihya edecek şekilde dönüştürme kudretini haiz bir yaşayan kültür olarak bakalım diyorum eğitime.

Evet, böyle diyorum çünkü her birimizin (geçmişte veya bugün çocuk olmaklığımız hasebiyle) içimizde yazılmakta olan bir müstakil müfredatımız gerçekten de var. Bu meşrepten meşrebe, mizaçtan mizaca değişen biricik müfredatın aslında harfleri yoktur bana göre. Gönül kitabıdır o.

*

Misal, çocuğunuz çok çalışır ama bir türlü iddialı bir bölümü kazanmayı becerecek kadar matematikten, fizikten vesaire yana kabiliyetli değildir. Biraz dürtüklersiniz, mesela onun el işlerindeki kabiliyetini fark edersiniz. Çocuk zanaata, tamire, elleriyle inşa etmeye, boyamaya, kesip biçmeye, taş işleme gibi ince el işlerine vesaire eğilimlidir.