Salonu her doldurduğunda ‘kültür sanat’ ihya edilmiş olur mu?

Geçenlerde İsmail Kılıçarslan, kendine özgü üslubuyla meseleyi anlatmıştı. Bu vesileyle bendeniz de acizane kayda geçirmek niyetiyle biraz daha devam edeyim. Daha önce defalarca yazdım mesele ettiğimiz bu mevzuları, ama seçim öncesi o kadar çok 'içeriden' eleştiri dinledim ki, okuru şahit tutma ihtiyacındayım.

Evet, medeniyet tasavvuru sadece ekonomi ve siyaset ile gerçeğe bürünemeyeceği için, bize şimdilerde en fazla lazım olan ruhtur. Köprü yapmak, tarihi eserleri restore etmek, bina ve yol yapmak elbette çok önemli. Gelgelelim Başbakan'ın ifadesiyle duyguların restorasyonu dönemindeyiz. Ve bir medeniyetin büyük ve çoğulcu olabilmesi, evrensel değerlerini ihya edebilmesi için kültür ve sanatın aşk ile, zevk ile idrak edilmesi gerekiyor. Medeniyetin ruhu, nefesi. Niyetine...
Kılıçarslan, bu insiyakla yola çıkan belediyelerin kültür sanat faaliyetlerine değinmeye nereden başladıysa, ben de oradan başlayayım. Zira mevzuyu mesele haline getiren yer de burası. Başlangıcı.