Türkiye’nin Ohal’inden hu halimize!

'Şu gerçeği kabul edelim, Türkiye'ye kasteden güçler ve onların maşası örgütün gücünü sadece Ohal ve Khk'larla kırabiliriz diye düşünmek yanıltıcıdır”, diyordu Haşmet Babaoğlu geçtiğimiz günlerde bir yazısında: “Nihayetinde bütün varlığı aldatma üzerine kurulu bir yapıdan söz ediyoruz. Alameti farikalarından biri sinsi sinsi 15 Temmuz'u unutturma çabasıysa, diğeri de kılıktan kılığa girme becerisidir.”
Bunu okurken bizzat içinden geçtiğimiz o uzun zamanlara dayanan süreçte türlü kılığa bürünmüş ama hepsi de birbirine benzeyen riyakârlar geçti gözümün önünden: Dostlarını, komşularını, devletini, üzerine kurşun sıktığı ve tepesine bomba attığı vatandaşlarını kandırdığını inkar eden ve nefsi emmare'sinin sınırlı terimleriyle dini tebliğ ettiğini sanan dil Müslümanları.
Bir insanı, kendi çıkarın için kandırmak kul hakkına girmek değilse nedir! Tüm insanlığa kast etmiş olmaz mısın! Devletini, halkını, tüm ortak hayatını baştan sona hileli yöntemlerle küresel bir menfaat şebekesi olarak sömürmek de 'tammodel' bir zulümdür kuşkusuz.
İşini gücünü, davranışlarını, fikirlerini sahte bir algı üzerine bina edenler ister bu dini kılıklı cemaat ister şu özgürlük savaşçısı görünümlü teröristler olsun. Türkiye'nin nefsinde en aşağı mertebeyi temsil ediyorlar. Hepsi için de Türkiye'nin nefsi emmaresi diyebiliriz.
Bu nasıl bir 'kendine ihanet hattı' ise yaptığı zulmü süslü gösterdi durmadan. Hakkın evrenselliğini de, haklı olmanın hudutlarını da unutturdu. Bütün varlığını aldatmak üzerine kuranlar varlığı kandırabilir mi peki? Nefsi emmare'yi darb-ı tevhid ile terbiye etmeye çalışanlar için bir süre sonra her şey elçi olurken... Evet her şey aşıklara müjdeci olurken... Kimi kandırabiliriz ki zaten?
***