Yollar çeşitlenir durur, usul usul yeryüzünden iç yüzüne…

Seyahat etmenin en verimli yanlarından biri sana kendi kendine yeterli olma fırsatı vermesi. Artık her adımda birilerine bağımlıyız çünkü. Kablo bozuldu ustayı çağır. Pantolon paçaları kısalacak terziye ver. Tez yazılacak parayla satın al. Çocuk bakılacak nitelikli bakıcıya ver. Vesaire.

Fakat bu küresel tüketimle doğru orantılı giden bağımlılık sektörleri öylesine tatminsiz ki bizzat arz yaratarak bize talep ettiriyor velev ki konu eğitim veya sağlık olsun. Gittiğiniz doktor misal sizi diğer doktorlara da sağlık taraması ve tedbir adına her yönlendirdiğinde prim alabiliyor hiç çekinmeden.

İşte böyle bir kibar sömürü döneminde tek başınıza seyyah olabiliyorsanız hayatın görünmez dehlizlerine dalacak bir özgürlüğünüz var demektir. Tek kişilik valiz. Bütün dünyanız!

***

Evet seyahat etmek manevi yolculuğunuzun bir merhalesi olmaya başladıkça eşyaya doğaya tanımadığınız kişilere, kimsenin görmediği şekilde bakabilir veya olmadık bağlantıları kendi maharetinizle kimseye bağımlı kalmadan kurabilirsiniz. Arz ve talep ihtiyacınızı kendiniz yönetebilirsiniz.

Bir keresinde baharın ilk günlerinde Batı Şeria’dan altı bin yıllık Eriha şehrine gidiyorduk. Boz tepeler, susuz vadiler, taş, sarp kayalar geçtik, derken palmiyelerin gölgesinde serinlerken mevsimin en taze meyvelerini bulunca susuzluğumuzu gidermek acılı çileli toprakta bir kıymet bilmeye, bir ibadete dönüşmüştü.