İstimlâk Kongresi

İstiklâl, hürriyet-bağımsızlık demek; istimlâk ise, bağlılık-bağımlılık demektir.
Eskiden, yani yüz yıl kadar evvel, bu vatanda İstiklâl Kongreleri yapılırdı: Erzurum, Sivas, Balıkesir Kongreleri gibi.

Türkiye istiklâline kavuştuktan sonra ise, bu kez “istimlâk kongreleri” başladı: Tek adamcı “Şeflik dönemi” kongreleri gibi.

* * *

Türkiye 1950’de demokratik sisteme geçtikten sonra yapılan parti kongreleri, eskiye nazaran çok farklı bir atmosferde cereyan etmeye başladı.

Hem başkan adayları arasında, hem de parti yönetimine girmek isteyen partililer arasında heyecanlı bir yarışa şahit olunurdu.

Son zamanlarda ise, ne başkan adayları arasında bir yarış, bir rekabet hali söz konusu, ne de parti yönetimine bileğinin hakkıyla girebilme vaziyeti...

Artık herşey yukarıda, zirvelerde tesbit ve tayin edilir bir hale geldi. Tıpkı, son AKP Kongreleri gibi...

Bu noktada biraz ironi de katarak diyebiliriz ki: AKP, AKP olalı böyle kongre görmedi.

Meselâ: AKP, 22 Mayıs itibariyle Saray tarafından resmen ve alenen istimlâk edilmiş oldu.

* * *

Mâzideki “İstiklâl Kongreleri”nin kararları ekseriyetle ayakta okunur, alkışlanırdı.

12 Mart 1921’te BMM’de kabul edilen İstiklâl Marşı da ayakta okunup alkışlandı.

Nitekim, İstiklâl Marşı halen de ayakta okunuyor.

Şimdilerde, siyasî literatüre benzeri tarzda yeni bir argüman daha girmiş oldu: Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın mesajları...