Barış şehri İstanbul ve muhalefet

Bütün dünyanın gözü İstanbul Dolmabahçe'den ekranlara düşen o görüntüdeydi. Başkan Erdoğan konuşmasını bitirip barış masasının başına geldiğinde görüşmecilerin hepsi ayağa kalkıyor ve alkışlıyordu.
Alkışlar, Türkiye'den dünyaya yayılan barış umudu ve barış yapıcısınaydı. Bunu Fransa Cumhurbaşkanı Macron çok istediği halde başaramadı.
Artık küresel baronların karşısında mazlum milletlere barış umudu veren bir Türkiye var. O yüzden savaşan iki tarafın temsilcileri de, Türkiye'yi ve onun liderini ayakta alkışlıyordu.
Emperyalist güç merkezleri, işin buralara geleceğini, prangalarından kurtulan bir Türkiye'nin sadece bölgesel değil, küresel bir aktör olacağını, kirli tuzaklar karşısında barışı savunacağını çok iyi biliyorlardı. Bugüne kadar yapabildikleri sadece bunu geciktirmek oldu ama başaramadılar.
İşte bu gerçeği ne yazık ki küresel güçler bile takdir etmek zorunda kaldığı halde içerideki Bidensever 28 Şubatçı muhalefet görmüyor, görmek istemiyor. Üstelik seçime giden bir Türkiye'de... Dünyada hiçbir insanın, çocukların öldürüldüğü ve küresel bir boyuta ulaşma ihtimali olan bir savaşa ilgisiz kalamayacağı çok açık.

Hele ülkeniz o savaşta etkili bir barış misyonu üstlenmişse...
Ama ne gezer, bizdeki muhalefet daha ilk günden akla ziyan açıklamalar yaptı
Savaşın ilk gününde CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu şöyle diyordu:
"Güzel bir ülkede yaşamak varken, beraber yaşamak varken, bütün komşularımızla huzur içinde yaşamak varken böyle bir tabloyu Türkiye hak ediyor mu?"
İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener, Kılıçdaroğlu'nu bile aratan ucube önerilerle sahne alıyordu:
"S-400'lerden acilen kurtulmalı, Akkuyu Nükleer Santrali'ni derhal millileştirmeli, bölgesel istikrara risk oluşturabilecek Kanal İstanbul projesi durdurulmalıdır."