Dinimizde Ruhbanlık Yoktur

Dinimizde eve kapanmak yok. Ev veya manastıra çekilip tek başına, ömür boyu yalnız Allah’a ibadet de yok.

“Yok” değil yasaktır.

Gücümüz oranında toplum içinde doğruların yanında yardımcı olmak, yanlışların yanında doğruyu gösterici olmakla görevlendirilmişiz.

Rabbimiz şöyle buyurur:

“Siz, insanlar için çıkarılan en hayırlı ümmetsiniz. İyiliği emreder, kötülükten yasaklar, Allah’a iman edersiniz. Ehli Kitap da iman etse idi, onlar için daha hayırlı olurdu. Gerçi içlerinden iman edenler vardır. Çoğunluk fasıktır.”

“Onlar, size ezadan başka zarar veremeyecekler. Eğer sizinle harp ederlerse, size arkalarını dönüp kaçarlar. Sonra onlara yardım edilmez.” (Al-i Imran süresi ayet 3/110-111)

“En hayırlı ümmet” olabilmek için sağlam bir imandan sonra iyilikleri insanlara emretmek, yasaklardan alıkoymaktır.

Emir ve yasakları yerine getirmek için de bilmek gerekir.

Demek ki İlim ve İmandan sonra amel/eylem lazım

Bakara süresinin 285’inci ayetinde Rabbimizin bize yüklediği yükün, gücümüzle orantılı olduğunu bildirir.

Biz, beden gücü, akıl gücü, bilgi gücü, makam gücü, servet gücü, şöhret gücü, kabiliyet gücü… Gibi güçlerimizin hepsinden gücümüz oranında sorumluyuz.

İsa aleyhisselama verilen İncil’de de ruhbanlık olmadığını Rabbimiz Hadid süresinde haber verir:

“Sonra onların izleri üzerinde, art arda peygamberlerimizi gönderdik. Arkalarından Meryem oğlu İsa’yı gönderdik. Ona İncil’i verdik. Ona uyanların (Nasara’nın) kalplerine şefkat ve merhamet koyduk. Uydurdukları ruhbanlığa gelince, biz onu onlara yazmadık. Allah’ın rızasını aramak için yaptılar. Fakat buna da hakkıyla riayet edemediler. Onlardan iman edenlerin mükâfatını verdik. Onların birçoğu ise fasıktır.” (Hadid süresi ayet 57/27)