Fetih var işgal yok

Çalıp çırptığı paraları banka hesabında saklayan cimri, eskiden kavanozuna koyduğu peyniri, camın dışından yalayarak ekmeğine katık yapan adama benzer.
Zamanın tarihi değişir, adamın huyu değişmez de malzemesi değişir.

Cimri adamın, deniz dalgası gibi, bulut damlası gibi cömertlik yapan adamı anlaması da mümkün değildir.
Biri topluyor, biri dağıtıyor.
Biri doğuya gidiyor, biri batıya gidiyor.
Bunların birbirini anlama imkânı yoktur.

Aldığı eğitimle yakmak, yıkmak, sokmak, zehirlemek, kanını akıtmak, viraneler çoğaltmak olan bir adam, bütün kötülükleri yapar.
Ancak yaratılışta getirdiği fıtratın verdiği güzellikleri hatırlamasıyla strese girer, rahatsız olur. Doktoruna gideceği yerde kendini iyi hissettirecek yağcıları, yalakaları yardakçıları danışman olarak alırmış.
Onlar da yaktığına “Harika”, yıktığına “Şahane”, kanını içtiğine “Afiyet olsun” derlermiş.
İstanbul’un fethi günü, tanıdık birinin işyerinde, yüksek bürokratlardan biriyle tanıştım.

Benim hoca olduğumu öğrenince ses tonunu biraz yükselterekten ilk sorduğu soru: “İslam’da fetih adı altında ülke işgali var mı?” oldu.
-Fetih var. Kur’an’da “Fetih Suresi” diye bir sure vardır. İslam’da işgal yoktur.
-Ne farkı var?
-Fetihte önce gönül fethi vardır. İnsanların gönlüne karayılan gibi çöreklenen put insanları, “La ilahe” kılıcıyla oradan çıkarıp gönlü, kalbi, kalıbı, canı, teni yaratanın inancını o gönle “İllallah” ile yerleştirmek vardır.
Ülke fetihleri de vardır. Sen, aynı apartmanda, kapının karşısındaki evde oturan komşuna her gün gelip musallat olan, ona işkence eden, döven, söven bir başka komşuna “Dur” demez misin. Duymazdan gelir misin?

İşte Kur’an’ın ifadesiyle: “Size ne oluyor ki; Allah yolunda, ‘Ey Rabbimiz, ahalisi zalim olan şu ülkeden bizi çıkar. Bize tarafından bir dost gönder ve bize tarafından bir yardımcı gönder’ diyen zayıf bırakılmış er-kekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda çarpışmıyorsunuz?” (Nisa Suresi, ayet: 4/75).

Komşumuz ne ise dünyanın öbür tarafındaki insan da yani Ademaleyhisselamdan bizim kardeşimizdir. İstanbul’un fethi sırasında Konstantine, Vatikan’dan yardım teklifi geldiğinde Kostantin, “Burada Papa külahı görmektense Müslüman sarığı görmeyi tercih ederim” der. Zulme karşı durmak bizim en önemli ibadetlerimizdendir.