Hallerini görüyorsunuz…

Evvelki yazılarımda belirttiğim bir husus vardı. Suriye'nin kuzeyi, Türkiye'nin bir içgüvenlik sorunudur. 1916 Sykes-Picot anlaşması ile bu sınırlar doğal halleri dışında, dış müdahale ile cetvelle çizildiği için bu konu her zaman bir sıkıntı vesilesi olmuştur. Aileler bölünmüş, o topraklarda da bir türlü halklarını mutlu edecek yönetimler meydana gelememiştir.

Türkiye'nin arzusu Suriye'nin toprak bütünlüğü içinde bugünkü sınırlarını koruyarak, demokratik bir rejime halkının istekleri doğrultusunda geçebilmesidir.

Türkiye'nin kimsenin toprağında gözü yoktur. Ancak, Suriye toprak bütünlüğünü koruyamıyor da, terör örgütlerinin ve onların arkasındaki devletlerin operasyon sahası oluyorsa, üstüne üstlük bu durumun en ağır yükünü talihsiz Suriyeli sivillerden sonra Türkiye çekiyorsa, 911 km'lik sınırın ötesinde nelerin geliştiğine dair Türkiye'nin kayıtsız kalmasını beklemek ne anlama gelir?
DAEŞ maymuncuğu ile 21. yüzyılın güç dengelerini kendilerinin lehine yeniden yapılandırmaya çalışan ülkeler yanında, acaba Türkiye'nin iç güvenlik meselesi haline gelen bu sorunda söz söyleme, eyleme geçme hakkını hangi aklı başında kişi/ler görmezden gelebilir?

Ama sanırım bu sorunun cevabı “Suriye'de olanların Türkiye'nin iç meselesi haline geldiği” tespitinde verilmiştir.
2011 öncesi herhalde Sayın Erdoğan ve Sayın Davutoğlu, arkadaş sıkıntısı çektikleri için Esed'i etkileyecek pozisyonda olmayı önemsememişlerdi. Suriye pimi çekilmiş bir bomda misali yanı başımızda duruyordu.