Mühendisler dindarların arasına nasıl ve niçin sızdı?

Soğuk Savaş'ın sona erdiği, küreselleşme denen nebula aşamasındaki alt üst oluşta, Türkiye'deki dindarlar da kendilerine yeniden baktılar ve sürece kendi cevaplarını geliştirdiler.

Bu sürecin ön safhalarında yaşanan 28 Şubat postmodern darbesinin birçok okuması yapılabilir ve yapılmalıdır da. Mesela benim en çok dikkatimi çeken ilk şey, darbecilerin, devletten geçinmeli İstanbul sermayesinin aksine dünyayla iş yaparak sermaye artıran “Anadolu Kaplanlarına” (Yeşil Sermaye) dönük ağır saldırısı olmuştu.

Bunu çok anlamlı bulmuştum; zira toplum mühendisleri şu çok basit kuralın çalışmaya başladığını fark etmiş olmalılardı.
Orta sınıflaşan toplumsal kesimler önünde sonunda politik bir aktör yaratırlardı. Muhafazakârlar devletten geçinmeli olmadığı için vesayet tarafından kontrol edilemeyeceği gibi, ülkeyi değiştirecek bir muhalif hareket yaratabilirlerdi.

O zaman ya bu aktörün doğumunu engellemek, ya da çocuğu hastaneden kaçırıp istenen şekilde büyütmek gerekirdi.
Engellenmeye çalışıldı. Darbeleri Araştırma Komisyonu raporlarına göre 350 milyar dolarlık bir kaynağa el kondu, müesses nizamın aktörlerine aktarıldı. Ama bunun doğum anına tanıklık edilen muhafazakâr orta sınıfın önünü kesmeye yeterli olmayacağı belliydi.
Sanırım, o dönem diğer cemaatler baskı altına alınırken, Gülencilerin önünün açılması da bu nedenle oldu.

Bir yanda Taliban ve El Kaide örnekleri kenarda durur, ülke içindeki Milli Görüşçüler de şeytanlaştırılırken, Gülen'in Dinlerarası Diyalog Projesi, ABD ve İsrail ile yakın ilişkilerle paralel giden İran karşıtlığı makbul muhafazakârlık modelini ortaya koyuyordu. Bu modelin Türkiye merkezli olarak tüm İslam coğrafyasına okullar üzerinden ihraç edilmesi, belli ki öyle üç beş yılın değil, 50 yıllık planlamaların sonucu olmalıydı.