Solan tılsımın çocukları...

Alman filozof Hegel, hiçbir çağ ve medeniyetin kendisini kavramsal düzeyde kavrayacak yetiye sahip olamayacağını ifade ediyor. Yani kendi kendisini durdurup, ona belirli bir mesafeden ve hatta biraz da yabancılaşarak bakmanın, çağın aktüelinin içinde yuvarlanırken imkansız olduğuna dair bir kanaat bu. 

Tabii buna Hegel söyledi diye inanmış değilim. Benim gözlemim Hegel’in bu tespitiyle karşılaşmadan da böyleydi. 

Gelmek istediğim yer, içinde bulunduğumuz bu çağı bizlerin kavramsal olarak kavrayıp kavrayamadığımızla ilgili. Ben bunu yapabildiğimizi düşünüyorum. Bunu da Weberyen “Tılsım Solması” kavramıyla açıklamak istiyorum. 

Hegel’in dediğini yalanlıyor ve ilk paragrafla çelişmiyorum. Benim iddiam, zaten bu çağın sonuna geldiğimiz, hatta sonu tamamladığımız, her son ve yeni başlangıç arasındaki o belirsiz sürecin çocukları olduğumuza dair. Batı paradigmasının tılsımının solduğu, yerine neyin konacağının şüpheli olduğu bir zamandayız. Tam da Çinlilerin