Türkiye zincirlerini kırarken son muharebe...

İçinde bulunduğumuz sürecin hayatiyetini fark etmek ile soğukkanlı olmak arasında ince bir çizgi var.
Her ikisini de bir diğerinden feragat etmeden yapmak durumundayız.
2013 başından beri zaten doğal olmayan gündemimiz, diyebilirim ki ülke gündemini işgal etmiş durumda.
Bu normal değil.

Normal olmayan bir durumu analiz kasarak normalleştirmenin de bir alemi yok.
Yaşananları, bölgesel, tarihsel, konjonktürel bağlamını yok sayarak, “komplo teorileri” diye küçümsemekle de bilge olunmuyor.
Ama öte yandan, olağanüstüleştirilen gündemin bir psikolojik harp olduğunu görmek, arkaplanı bilirken, sinirleri sağlam tutmak ve gerekli karşılıkları yerinde/zamanında vermek gerekiyor.
Siyaset kadar, her bir vatandaşın üzerine düşen tarihi bir görev bu.

Zor bir dönemeçten geçiyoruz. İnsanlarımız hiç yere ölüyor. Görünmeyen eller ülkede ameliyat yapmak adına, canlarımızı alıyor, ülkede bir kardeş kavgası çıkarmaya çalışıyorlar.
Bunun nedeni ne? Herkesin sorması gerekiyor. Hükümete bir nedenle gücenen, yaşananlarda hükümetin sorumluluğunu temel alanların da sorması gerekiyor. Ama özellikle ne olursa olsun Sayın Cumhurbaşkanı'nın, Sayın Başbakan'ın ve hükümetin hal olmasını arzu edenlerin, bir gün sonrasını hesap etmelerinde fayda var.
Düşünceleriniz, her şeyden önce birer düşünce mi, yoksa başkalarının homurtularını, iktidar kavgalarını, nefretlerini mi taşıyorsunuz?