Bir elinde cımbız bir elinde ayna... Umurunda mı dünya!..

Amerika'nın İngiltere'nin basınındaki, televizyon kanallarındaki Türkiye'ye ilişkin haberleri ve yorumları izlerken çoğu zaman şaşkınlığa düşüyorum.
Geçen gün İngilizlerin BBC'sinde iki kadın gazeteci Türkiye'de basının özgür olmadığı, gazetecilerin susturulduğu üzerinde, birbirleriyle yarışarak konuşmaktaydılar. Bunların PKK terörünün sonuçları, Gülen Örgütü'nün yargı ve polisteki yapılanmasının hukukta açtığı yaralar hakkında pek bilgileri olmadığı o kadar belliydi ki...

Cımbızlı şiir
Bu iki hanımı dinlerken Orhan Veli'nin "Cımbızlı şiir"ini hatırladım.
"Ne atom bombası/ Ne Londra Konferansı/ Bir elinde cımbız,/ Bir elinde ayna;/ Umurunda mı dünya!"
Hafta sonu bir grup Amerikalı ile birlikteydim. Çeşitli mesleklerden olan bu Amerikalılara mesela Kilis'teki durumu anlattım... Nüfusu 90 bin olan bu kentimizde 130 bin Suriyeli sığınmacının bulunduğunu ve Kilis'i her gün IŞİD'in roketlerle bombaladığını anlattım.

Nereden bilsinler?
Hepsi de her gün gazete okuyan ve dünyayı izleyen bu Amerikalılar anlattıklarımı şaşkınlıkla dinlediler. Amerikan federal sisteminin boşluklarını istismar ederek bu ülkenin eyaletlerindeki eğitime ilişkin kamu fonlarını boşaltan Gülen okullarından konuşurken, bu örgütün Türkiye'deki darbe girişimlerini de anlattım onlara...
Kısacası Türkiye'de olup bitenler, Batı medyasındaki bir küçük azınlığın dışındakilerin umurunda değil. Bu küçük azınlık da, algı yönetimini çarptırma uzmanları tarafından yönlendiriyorlar.