Asıl sen kork ey Pensilvanya’daki iblis!

Gecenin sabaha doğru akan demlerinde Kâbe’nin etrafını aşkla dolanıyoruz.

Tavaf, tarifsiz bir manevi hazzın taşıyıcısı bir ibadetin adıdır.

Çeşitli renklerden ve desenlerden oluşan müthiş bir anlam bütünlüğünü üzerinde taşıyan bilinçli bir topluluk var yanıbaşınızda: Ümmet!

İşte burada, Kâbe’de, Allah’ın Evi’nde tek yürek, tek beden olmuşuz.

O’nda yok olmuşuz.

Yönelişimiz sadece ve yalnızca O’na.

Kâbe’nin Sahibi’ne, Alemlerin Yüce Yaratıcısına.

“Lebbeyk!” diye haykırıyoruz hep birlikte yüreklice.

“Sen çağırdın, biz geldik ey Allah’ım! İşte huzurundayız! Affa layık olmasak da af dilemeye geldik. Sen bizi affet! Sen ki affı seversin bizi bağışla!” diye yakarışta bulunuyoruz.

***

Tavafımız bittiğinde sabah namazı için beklemeye koyuluyoruz.

Oturup Kâbe’yi ve Kâbe’nin etrafında dolaşan ümmetin onurlu çocuklarını izliyorum.

İman ile aşk bütünleşmiş burada.

Kâbe, “İmanın başkenti”dir.

Kâbe, “Aşkın başkenti”dir.

Kâbe’de iman ile aşk bir bütün oluşturur.

İşte buraya imanıyla akan ümmetin çocukları aşkla yürüyorlar. İmanın ve aşkın nasıl bir anlam bütünlüğü oluşturduğunu merak edenler Kâbe’deki bu tabloyu gelip görmeliler.

***

Oturduğum yerden seyrediyorum. İçime doğru akan aşkı hissediyorum. İşte Kâbe tam karşımda. Ben ona dokunacak kadar yakınım. Kâbe’nin Sahibi olan Rabb’imizin bizi gözlediğini hissediyorum. O’nun bizi gördüğünü ve gözlediğini bilmek müthiş bir duygu. Evet, Rabb’imiz işte orada, kendi çağrısına uyup buraya gelen mü’min kullarıyla beraber... O bize şahdamarımızdan bile daha yakın şimdi.

O’nu en çok burada hissedebilirsiniz... Bu kutsal mekanın en belirgin özelliği bu işte: Kâbe’nin Sahibi’yle buluştuğunuz hissini yüreğinizde doyasıya hissetmek! Bu mekan size bu hissi veriyor işte!