Mehmed’im, sevinin, başlar yüksekte!

Üstad Necip Fazıl Kısakürek’in dilimize pelesenk olmuş Sakarya şiirinden sonra ezbere aşkla okuduğumuz diğer şiiri oğlu Mehmed’e zindandan mektup niyetine gönderdiği şiirdi. Hatırlarım, üstadın o şiirini ne çok heyecanla ve aşkla okuduğumuzu. Geleceği muştulayan dizeleri inancımızı kamçılardı. Bir avuç idealist gençtik biz. Bıyıklarımız henüz terlemişti. 

Mehmed’im, sevinin, başlar yüksekte!

Ölsek de sevinin, eve dönsek de!

Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!

Yarın, elbet bizim, elbet bizimdir!

Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir!