Abdullah’ı kurtarmak

Suriye'deki savaş sebebiyle yurdunu terk ederek Türkiye'ye gelen milyonların içinde minik bir çocuk Abdullah.

Üç yıl önce İstanbul'a yerleşmişler.

İlkin geçim derdine düştükleri için, yedi yaşındaki Abdullah okula gidememiş.

Halep'teki şartlar başka, burası başka.

Dil de yok.

Baba inşaatlarda işçilik yapıyor.

Kümesten biraz hallice bir ev tutmuşlar.

Dört çocuk.

Abdullah en küçükleri.

*

Geldikten bir yıl sonra babası elinden tutup okula götürmüş.

İri yapısına bakarak, birinci sınıftakilerin yanında çok büyük duracağı düşüncesiyle ikinci vermişler.

Öğretmen ona önce okuma yazmayı öğretmeye çalışmış.

Ancak diğer çocuklar başka konularla meşgulken, düzgünce okuyup yazarlarken, kendi durumunu garipsemiş çocuk.

Hızla ilerleyip arkadaşlarına yetişmeyi düşünmemiş, aksine giderek yavaşlamış, ağırlaşmış.

Arada bir okula gelmemeye başlamış.

Üç-dört gün hiç uğramadığı zamanlar olduğunda, daha da gerilediği görülüyormuş açıkça.

Evde Arapça konuşuluyor.

Abdullah'ın Türkçeyi sokakta ve okulda geliştirmesini bekleyenler, umdukları ilerlemeyi görememişler.

Oyunlara dâhil olmaktan da geri duruyormuş.

Gittikçe içine kapanmış.

*

Okuma yazmayı sökmek için, okuyup yazdığı kelimelerin ne anlama geldiğini bilmesi gerekir önce.

Öğretmenin defterine yazdığı “elma”yı aynen yazabilse dahi, onun elma olduğunu bilmediğinden ve zamanla okulu daha fazla aksattığından, beklenen başarıyı gösterememiş.

Bu sene üçüncü sınıf oldular.