Cennetten önce eve gidelim

Giden gidiyor, vade dolunca kim durabilir? Hayat, kalana zordur.
Bayrağa sarmışlar tabutu, orta yerdeki taşın üstüne koymuşlar.
Etrafta büyük bir kalabalık…
Musalla ile kalabalık arasında minik bir çocuk, olan biteni anlama gayretinde.
Bu kadar insan nereden gelmiş?
Bunların hepsi babamın arkadaşı mı?
Ne çok arkadaşı, ne çok seveni varmış!
Vurmuşlar babamı.
Çok üzüldüm.
Bana göstermediler.
Canı çok yanmış mıdır?
Niye vurmuşlar?
Ne yapmış onlara?
“Baban uyuyor” dedi annem.
O kutunun içinde uyuyormuş.
Üstüne de bayrak örtmüşler.
Ay yıldızlı, kırmızı bayrağımızı.
“Şehit oldu” dedi bir amca.
“Şehitler ölmez” dedi.
Ölmez tabii.
Babam niye ölsün ki?
Daha ne çok yapacak işimiz var bizim.
Beni okula yazdıracak.
Okuma yazma öğreneceğim.
Beraber işyerine gideceğiz bir gün.
Sonra hep beraber tatile çıkacağız.
Yaza sünnetim olacak.
Taksitler var demişti babam.