Tramp için yeni tip Çin işkencesi
Şi beni arayacak… Şi beni aramalı… Şi beni arasın… Her an arayabilir… Aramak zorunda… Arar, arar… Aramazsa üzülürüm, küserim… Arasa harika olacak… Çok özledim, ara beni Şi… Galiba işi çok işi… Bugün de aramadı… Arasaydı ne güzel olurdu... Bir ara beni ara... Lütfen ara. Bir alo desen yeter… Sesini duyayım… Biliyorum çok meşgulsün ama on dakika da mı ayıramazsın? Şi’ye çok saygı duyuyorum. O güçlü ve akıllı bir adam… Arasana Şi… Özledim diyorum, aramanı bekliyorum… Vergileri artırıyorum bak… Hâlâ
Şi beni arayacak… Şi beni aramalı… Şi beni arasın… Her an arayabilir… Aramak zorunda… Arar, arar… Aramazsa üzülürüm, küserim… Arasa harika olacak… Çok özledim, ara beni Şi… Galiba işi çok işi… Bugün de aramadı… Arasaydı ne güzel olurdu... Bir ara beni ara... Lütfen ara. Bir alo desen yeter… Sesini duyayım… Biliyorum çok meşgulsün ama on dakika da mı ayıramazsın?
Şi’ye çok saygı duyuyorum. O güçlü ve akıllı bir adam… Arasana Şi… Özledim diyorum, aramanı bekliyorum… Vergileri artırıyorum bak… Hâlâ aramadı… Vergiyi yüzde 84 yaptım… Bugün de tık yok. Hastalanmış olmasın? Yahu telefonu mu kesik yoksa? Benim numarayı mı kaybetti ne? Şi sana sesleniyorum, ara dedim aramadın. Beş dakika ayırıp pekâlâ arayabilirdin. Vergi şimdi 104 oldu… Her gün mesaj gönderiyorum, niye aramıyorsun?
Çok üzdün beni çok. Günlerim telefon başında beklemekle geçti. Telefon manyağı oldum. Melanya’nın telefonunu bile böyle beklemedim hayatta. Vergiyi 125’e çıkardım… Dünyaya madara etti beni. Böyle inat görmedim. Bugün de aramadı, gün akşam oldu. 145 yapalım da görsün… Bakalım ne zaman arayacak. Olmazsa yine yükseltiriz. Arayana kadar devam…
Acaba ben mi arasam? Ya açmazsa?
O KOLTUKTA BEN OLACAKTIM Kİ
“Ben söylemiştim demeyi sevmem” diyerek söze başlayanların hepsi doğru konuşuyor sanıyorsanız, karışmam. Fikrinizi değiştirmek için iki kelime etmek de gereksizdir. Ama şu var ki pek çok kişi, ziyadesiyle hoşlanır “Ben söylemiştim” demekten.
Aylar önce burada kayda geçmiştik. Henüz herkes koltuğundaydı. Ortalıkta dava falan da yoktu.
İki forvet, bir de kale muhafızı vardı.
İkiliden biri cumhurbaşkanı seçiminde aday yapılacaktı. Yahut öyle söyleniyordu.
İşte o günlerde, “Hiç dert etmeyin, bir partinin genel başkanı doğal adaydır” demiştik.
*
Adımlar yavaş yavaş atıldı. Olaylar hızla gelişti. Neler olduğunu burada saymayalım.
Bugün Ekrem Bey cezaevinde ve mahkemelerle boğuşuyor, diploma konusu adaylık önünde tam bir duvar.
Vaktiyle Kemal Bey bile onun diplomasını şüpheyle karşıladığı için Beylikdüzü’nde lise diplomasıyla işlem yaptırmış.
Mansur Bey’in öyle bir sorunu yok ama onun sıkıntısı başka türlü. Bir “pamuk şekeri” yüzünden geleceğini suya düşürdü. Zaten pek de şanslı görünmüyordu.
İleri ikili böylece saf dışı edildi ve geride kalenin bekçisi kaldı. Doğal aday.
*
Genel Başkan olarak, meydanlarda, ekranlarda destek maksatlı kükremesi, sadece puan toplamak için.
O ikilinin sevenlerini incitmek, gücendirmek veya küstürmek hiç işine yaramaz.
“Çıksın da aday yapalım” dese de ne kadar samimi olduğunu herkes kendi bakışıyla değerlendirsin. Değerlendirirken bir hususu göz önünde bulundurmakta fayda var: Cumhurbaşkanlığı adaylığını hangi fani elinin tersiyle itebilir? Tam da önünde gün gibi imkân doğmuşken…
Öyle yapacak olsa, gönlünde yatan aslan o zaman başka türlü kükrer.
Bırakın siyasetçileri, parti başkanlarını; kahvede oturan adam bile “Ben o koltukta olacaktım ki…” diye söze başlıyor bu memlekette.
BARAJLARIN SEVİYESİ
Yağışlarla barajlarda su seviyesi yükseldi.
Üç büyük şehrimizin baraj doluluk oranları şu şekilde: İstanbul yüzde 82, Ankara yüzde 27, İzmir yüzde 34 civarı.
En yüksek seviye İstanbul’da. İstanbul’daki “yolsuzluk barajı” ise tam dolu. Yüzde 100.
BENZERİNİ BULMUŞLAR
İmamoğlu’na benzeyen biri çıkmış. Kitle pek sevmiş onu. Sevgiyi ispat için hesabına 750 bin lira yatırmışlar.
Benzerine bu kadar.
Gerçeği olsa, on katını, yüz katını feda ederler.
EKREM BEY İÇİN
Över gibi sözler sarf edip ihbar etmek, ciddi bir siyasî oyundur.
DEM BU DEMDİR
Ben senin legal siyasete dönme ihtimalini sevdim.
