Diyalogçuluk

İSLAM dininden, Kur’an ahkamından, Tevhid akidesinden, İslamın Allah katında tek hak din olduğu inancından ödün verilerek yapılan dinler arası diyalog faaliyetleri, propagandaları, çalışmaları:

Bâtıldır… Sapıklıktır… Hıyanettir.

İslamın zarurî temel inançları, hükümleri, kurumları, değerleri tartışılamaz.

Muharref kitabî dinler ile İslam bir ve eşit tutulamaz.

Hz. Âdem Safiyyullah aleyhisselamdan bu güne tek hak din İslamdır.

İslam’ın inançları hep aynı olmuştur.

Resulullahtan (Salat ve selam olsun ona) önceki şeriatlarda farklılıklar vardır.

Muhammed Mustafa aleyhissalatü vesselamın Şeriatından sonra önceki şeriatlar nesh edilmiş, hükümden kaldırılmıştır.

Zamanımızda bir tek hak ibrahimî din vardır, o da İslamdır.

İslamın, Allah katında tek hak din olduğu inancına aykırı bir fikir ve görüş beyan edenler vahim ve ağır şekilde sapıtmış olur.

Çeşitli Hıristiyan kiliseleri, kendilerinin hak olduğunu, İslam’ın hak din olmadığını beyan ederler.

Yahudiler ve Hıristiyanlar:
Hz. Muhammed’in (Salat ve selam olsun ona) hak Peygamber olduğu inancını reddeder.

Kur’anın Allahın hak Kelamı olduğu inancını reddeder.


İslamın hak din olduğunu kabul etmez.

1960’larda Papalık tarafından çıkartılan Dinler Arası Diyalog cereyanını, vaktiyle Diyanet İşleri Başkanlığı enerjik şekilde reddetmiş olsaydı, birçok kötülük, kafa karışıklığı büyük ölçüde önlenmiş olurdu.

“Zamanımızda üç hak ibrahimî din vardır, bunların üçünün bağlıları da ehl-i necat ve ehl-i Cennettir” inancı başta Tevhid akidesi olmak üzere İslamın inanç temelleri ile bağdaşmaz ve uyuşmaz.

Son elli yıl içinde Türkiye’mizde Şeyhülislam Mustafa Sabri ve Düzceli Muhammed Zahid el-Kevserî gibi büyük Sünnî ulema bulunsaydı, onlar Diyalog cereyanının balonunu patlatırlar, fitneyi önlerlerdi.

Ülkemizdeki Sünnî cemaatler, gruplar, tarikatlar, kurumlar, güçler fitnelere ve sapıklıklara karşı birlikte hareket etselerdi, Diyalog yangını bu kadar büyümezdi.

Bu konuda hiçbir şey yapılmadı demiyorum. Bazı kitaplar ve makaleler yazılıp yayınlandı, itirazlar oldu ama hiçbiri yeterli değildi.

Çeşitli cemaatlere ve tarikatlara mensup en az yüz ulemanın müşterek bir fetvası olmalıydı.

Dinler Arası Diyaloğu reddeden çok tesirli çok açık ve seçik bir broşür hazırlanmalı, en az beş milyon adet yayınlanıp dağıtılmalıydı.

Sünnî kesim o kadar bölünmüş, parçalanmış durumdaydı ki, bunları yapamadı. Bu gibi hizmetler için birlik ve beraberlik gerekir.