Mânevî Büyüklük

EN büyük mânevî büyüklük tevâzudur, kendini büyük bilmemektir.

Büyüklerimiz Fütüvveti, “Nefsini cümleden edna bilmek” diye tarif buyurmuşlardır.

En büyük fazilet nefsini düşman bilmek ve onu hor görmektir.

En büyük cihad, nefs-i emmaresiyle mücadele etmektir.

Kendini büyük görmek, enâniyet gizli şirktir.

Büyüklük Allahü Tealaya mahsustur.

Resulullah Efendimiz (Salat ve selam olsun ona) “Ben Adem Oğullarının seyyidiyim. Bunu fahr etmek için söylemiyorum” buyurmuşlardır.

Kâmil ve sâlih Müslüman tûl-i emel sahibi olmaz.

Evliyaullahın ulularından İbrahim bin Edhem hazretleri, Belh sultanlığını terk edip miskin bir derviş olduktan sonra mâneviyat aleminin sultanı olmuştu.

Büyük veliler, bulunca infak ve ikram ederler, bulmayınca şükr ederlerdi.

En büyük zengin, hiç dünyalığı olmasa bile Allah’ın rızasını kazanandır.

Allahın kulu ve Resulü, insanların en büyüğü Resulullah efendimizin, bazen aç kaldığını unutma.

O fakir değildi, maneviyat bakımından insanların en zengini idi.

Mâneviyat zenginleri için kuru ekmek ve su en büyük ziyafettir.

İlim büyük zenginliktir.

İrfan büyük zenginliktir.