Onların Altın Çağında…

1924-45 yılları arasında tek parti iktidarının; demokrasi, fikir hürriyeti, medya serbestisi anlayışı ve uygulaması hakkındadır:
1. İstiklal Mahkemesi giyotinleri avukatsız ve Yargıtaysız idam kararları veriyor, mahkum olanlar kısa zamanda ipe çekiliyordu.
2. Yarın gazetesi sahibi ve baş muharriri Arif Oruç, canını kurtarmak için Bulgaristan’a kaçmıştı.
3. Muhalifler gazete çıkartamıyor, yazı yazamıyordu.
4. Bursa’da, Ulucami minaresine çıkıp Ezan-ı Muhammedî okuyan Müslüman vatandaşa korkunç zulümler yapılmıştı.
5. Fikir hürriyetinin “F”si bile yoktu.
6. Eski Maliye Vekili (Bakanı) Cavit bey, Dönme olmasına rağmen asılmıştı.
7. İktidarın astığı astık kestiği kestikti.
8. Halka sormadan, referandum yapılmadan, Ayasofya camilikten çıkartılmıştı.
9. İstanbul’da Ayazpaşa camiinin minaresi, Park Otelin orkestrasını rahatsız ettiği için, geceleyin belediye temizlik amelesine yıktırılmıştı.
10. Ezan-ı Muhammedî okumak yasak edilmişti.
11. Tasavvuf tekkelerinde zikrullah edilmesi yasaklanmıştı.
12. Bütün İslam medreseleri kapatılmıştı.
13. CHP’nin aylık fikir dergisi ÜLKÜ’de, “En iyi din terbiyesi dinden hiç bahs etmemektir” cümlesi yayınlanmıştı.
14. Camiden çıkarken dalgınlıkla takkesini başında unutmuş olan Müslümanlar tutuklanıyordu.