Dar sokaklar

Anayasa değişikliğinin TBMM’ye sunulması ile İstanbul’daki alçak saldırının peş peşe yaşanması tesadüf değil. Mesaj belli...
Terörün dar sokaklara sıkıştığı aşikar ama hedefine ulaşamayacak.

Polislerimizi hedef alan saldırıyı lanetliyorum. Salı yazımda saldırıyla verilmek istenen mesajı ve terörün çirkin yüzünü kaleme alacağım...
*
Alıp başını uzaklara gitmek var ya, sessizliğin en güzel yaşandığı bir balıkçı köyünde yaşamak belki de birçoğumuzun hayali.
Ege’nin taştan ve mavi panjurlu beyaz evlerini...
Pencerelerinde, balkonlarında pembe, kırmızı begonvil çiçeklerini...
Sokaklarındaki zakkum ağaçlarını...
Daracık sokaklarında geçip giden bir hayatın yolcularını...
Küçük kır kahvehanelerinde yaşanan dostlukları anlatan hikâyeleri...
Ve bu hikâyelerin çekildiği mekânları gösteren filmleri de bu yüzden seyretmeyi nedense çok seviyoruz...
*
Çağan Irmak’ın yazıp yönettiği ve dostumuz Çetin Tekindor’un oynadığı Babam ve Oğlum; Yüksel Aksu’nun yazıp yönettiği, Cem Yılmaz’ın oynadığı İftarlık Gazoz; Kerem Deren’in yazıp yönettiği Engin Akyürek ve Farah Abdullah Zeynep’in oynadığı Bi Küçük Eylül Meselesi gibi birçok film bize içinde yaşadığımız büyük şehirlerin neleri unutturduğunu hatırlatıyordu...
Bir şeyler kazanmışız ama yaşamanın keyfini unutmuşuz ne acıdır ki...
Modern plazalarda, büyük bir telaşla geçip giden günleri bile fark edemeyişimizi, modern birer köleye dönüştürülmüş halimizi beyazperdeye yansıtan hikâyelerin filmlerini seyrederken ne yaman bir çelişkinin içine düştüğümüzü öğreniyoruz...
*
Beton evler, dört lastik üzerinde geçip giden hayatlardan bıkıp usanmış, gençliğini kaybedenlerdeniz.
“Ben yoruldum hayat gelme üstüme” şarkısını dinlerken hüzne boğuluyoruz...
İşte o zaman anlıyoruz hayatın son çeyreğinde olduğumuzu.
Aşkları vurmuşlar bu kentlerde...
Şiir yok...
Roman, hikâye, masal, kitap yok.
Issız Adam filmindeki trajedi gibi hayatlar yaşanıyor etrafımızda.
Seven yok...
Mektuplar, defterler, kalemler yok.