Sokak savaşını PKK istedi..

Çözüm süreci günlerinde.. Çatışmasızlık haftalarında.. Ölüm haberlerinin gelmediği aylarda..
Askerlerle, PKK’lıların karşı karşıya gelmemeye çalıştığı dönemlerde..
Soru şuydu..
Sabotaj olursa..
Yol kazası yaşanırsa..
Birileri süreci infilak ettirmek isterse!..
Bir ara televizyon tartışmalarının başat konusuydu..
Sabote eden çıkarsa ne olur?
Genel kanı şuydu..
Araba takla atarsa, devrilirse, düzeltilir; tekerleri üzerine konur..
Araba yoldan çıkarsa, çekici marifetiyle yola döndürülür..
IRA’dan onlarca örnek.. Görüşmeler sürerken bile Londra’nın göbeğinde bombalar patlamıştı hatırlatmaları..
Süreçten geri dönüşü yok saptamaları..
Bu iş bitti yorumları..
Geçen yıl bu tarihlerde söylenenler buydu..
Peki ne oldu?
Suruç saldırısından sonra iki polisin uyurken enselerinden vurularak öldürülmesiyle araba devrildiyse..
İki polisin öldürülmesi sabotajsa..
Devrilen araba neden tekerleri üzerine oturtulmadı?
Yoldan çıkan araba neden yeniden yola konulmadı?
Neden?
Soruyorlar; çözüm süreci bitti mi?
Buzdolabına konulan süreç yeniden ısıtılamaz mı? Geri dönüşü yok mu?
Son PKK’lı ölene kadar savaş sürecek mi?
El sıkışılamayacak mı?
Cevabı zor..
Bugünkü savaş hali; silahlı saldırı, karakol baskını, bombalı saldırı nedeniyle olmadı..
PKK konsept değiştirdi..
İlçe merkezlerine yüzlerce hendek kazıp, yüzlerce bombalı barikat kurup, egemenlik alanı ilan etti..
Devletin sert tepki göstereceğini biliyorlardı..
İstedikleri sokak savaşıydı..
Cizre’de, Silopi’de, Nusaybin’de, Sur’da, Güneydoğu’nun öteki ilçelerinde yaşanan budur..
Düşünün Cizre’de 200 hendek açılmış..
Ne için? Sokak savaşı için..
Geri dönüşü yok mu sorusuna gelelim.. Barış olmaz mı?
Olur olmasına da; kaç bahar sonra?
Kaç bin cenaze sonra?