Suudi Kralı'nın hediyeleri ve bir örnek

YILLARDIR devlet büyüklerimize yabancı devlet adamlarının verdiği hediyelerin peşinde koştum, tıknefes oldum, bir yere varabilmiş değilim.

Şimdi önce size bir anı anlatacağım.

Bunu, Türkiye’nin eski Belgrad Büyükelçisi Süha Umar’ın “Belgrad–500 Yıl Sonra” isimli anı kitabında okudum. (Boyut Yayınevi)

Türkiye–Sırbistan ilişkilerinin bir türlü düzelmek bilmediği bir dönemde Belgrad’da ilişkileri haline yoluna koymak için önemli bir görev yerine getiren Umar’ın anılarında, zamanın Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün Sırbistan ziyareti ile ilgili şöyle bir bölüm var:

“Ziyaret öncesinde Tadiç (Zamanın Sırbistan Cumhurbaşkanı) ile yaptığım görüşmede, Gül’ün kendisine bir armağan vereceğini, bunun geleneğimiz gereği olduğunu söyledim ve özel bir isteği olup olmadığını sordum.

Bu konuda bir kısıtlama veya dikkate almamız gereken bir kural varsa, öğrenmek istedim.

Belgrad’da göreve başladıktan sonra birçok kez Cumhurbaşkanlığı Sarayı’na gitmiştim. Tadiç ile görüşmeye girmeden önce kısa süre beklediğim kabul salonunda, camekânlar içinde sergilenen çok sayıda armağan vardı.

Her birinin önüne, armağanın hangi tarihte ve kim, hangi devlet başkanı tarafından verildiğini gösteren, küçük pirinç levhalar yerleştirilmişti.”

“Tadiç, Sırbistan Cumhurbaşkanları’nın, yabancı ülke devlet başkanlarından 50 doları geçen armağan almalarına izin verilmediğini, bu bedelin üzerindeki armağanların, devletin demirbaşına kaydedildiğini ve kabul salonunda sergilendiğini söyledi. Mimari konulara ilgi duyduğunu, bu nedenle söz konusu bedeli geçmeyecek bu tür bir kitap almaktan memnun olacağını söyledi. Bunu da Ankara’ya bildirdim.”

Anıların ilgili bölümü burada böylece bitiyor, şimdi dönüp memleketimize bir bakalım.

Türkiye’de de bu konuyu, Mal Bildiriminde Bulunulması, Rüşvet ve Yolsuzluklarla Mücadele Kanunu’nun 3. maddesi düzenliyor.