Yaşasın Türk adaleti!

ALMANYA'da mahkemenin "Asrın soygunu" diye tanımladığı Deniz Feneri e.V. davasının Türkiye ayağı, mutlu bir şekilde sonlandı.

Frankfurt Mahkemesi, eğer "Asıl suçlular Türkiye'de" diye işaret etmeseydi, mutlu son için bu kadar beklememize de gerek kalmayacak, bu dava zaten baştan hiç açılmayacaktı.
Sonra savcılar değiştirildi, eski savcılar hapse atılmak istendi ki davayı yeni devralan savcılar durumdan vazife çıkarıp ateşle oynamasınlar!
Neyse, biz Türk adaletinin son verdiği karara dönelim:
Sanıklardan eski RTÜK Başkanı Zahid Akman,
1– Deniz Feneri e.V. Derneği'ne ait parayı Türkiye'ye getirmesi;
2– Şahsi harcamalarının Deniz Feneri e.V. tarafından karşılanması;
3– Kanal 7'nin uydu kiralarının ödenmesinde Deniz Feneri e.V. Derneği'ne ait paraların kullanılması;
4– Amaç dışı harcanan Deniz Feneri e.V. Derneği'ne ait paraların resmi muhasebede denkleştirilmesi için sahte "alındı" belgesi düzenlenmesi;
5– Bu belgelerin Almanya'ya gönderilmesi eylemlerinden dolayı zincirleme olacak şekilde "güveni kötüye kullanma" ve "özel belgede sahtecilik" suçlarından zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle beraat etti.
Mahkeme sanıklara, Türkiye Cumhuriyeti'nden tazminat isteme hakları olduğunu da söyledi ki hak geçmesin! Adalet dediğin de böyle bir şeydir zaten.
Gazeteleri okudum, beraat eden ve zamanaşımından yırtan sanıklar, dava sonuçlanınca "Yaşasın Türk adaleti" diye bağırmamışlar ve ayıp etmişler.
Eski Yeşilçam filmlerinde mahkeme sahneleri bu sloganla biterdi, hatırlar mısınız bilmiyorum.
Sonuç olarak Alman savcılığı bir kez daha haklı çıktı. Deniz Feneri vurgunuyla ilgili olarak açacağı ikinci davayı açmadı, bekledi.
Beklerken şunu söylemişti: Türk makamları, Türkiye'deki suçluları cezalandırmakta ya da yargılanmak üzere Almanya'ya iade etmekte gönülsüz davranacaklar.
Ve öyle de oldu netekim!