Yine de şahlanıyor kolbaşının külhanı!

Bu doğal tabii. Her konuyu en iyi bilme iddiasını taşıdığına göre, her toplantıda konuşmasına kim itiraz edebilir?

Her gün kontrol ediyorum: Merkel, Hollande, Obama filan böyle her toplantıya gidip konuşmuyorlar.

Sanıyorum bu tembelliklerinden kaynaklanıyor, kalkıp gitmeye üşeniyorlar. Ya da bu konudaki yetenekleri sınırlı olduğu için işlerini bizimkilerden daha geç zamanda bitirebiliyorlar, o zaman da konuşma yapmaya vakit kalmıyor tabii.

Öte yandan böyle çok sayıda toplantıda konuşmanın yarattığı bir başka sorun da şu: Konu bitiyor.

O zaman hadi al baştan geriye dönülüyor, eski defterler açılıyor. Bu da biz vatandaşlarda deja vu etkisi yaratıyor. Fransızca kökenli bu sözcük aynı şeyi daha önce görme–duyma gibi duyuların hissedilmesi durumunda kullanılıyor.

Türkiye’nin Yeni Güvenlik Konsepti Konferansı’ndaki konuşmanın ana konusu yine Lozan’dı.

Biz tam “Oh artık bu tartışma bitti” derken Cumhurbaşkanı bu sefer başka yerden çaktı: “Biz 22 milyon kilometrekarelik toprağı görmüş bir devletin vârisleriyiz. Maalesef bir yerler tırtıklandı. 780 bin kilometrekareye kaldık. Burnumuzun dibindeki yerler bile alındı. Anlaşmalarla başarılı çıktık diyenler oldu. Nasıl ya, elindekini veriyorsun, başarılı çıkıyorsun.”