Pişmanım

Eskiden okuduğum kimi kitapları, özellikle de romanları bazen yeniden elime alırım. Yazarı aramızda olmayan kitaplarda genellikle "sorun" çıkmaz.

Çocukken kabakulak olduğumda doktora gitmek karşılığında anneme aldırdığım Daniel Defoe'nin Robinson Cruso'sunu geçenlerde yine keyifle okudum mesela.
Bu sene 300 yaşına giren Robinson'la birlikte çalışırken, 6-7 yaşından beri kendim için kurmaya çalıştığım adada işleri ne kadar yoluna sokabildiğimi, nasıl yaşadığımı düşündüm.
Fabllar, İlyada ve Odysseia, Hemingway'ın "Çanlar Kimin İçin Çalıyor"u ya da eskiden oyunlaştırdığım Tanpınar'ın Saatleri Ayarlama Enstitüsü de her defasında eğlenceli olmayı başaran arkadaşlarımdandır.
Ama tercihimi halen yaşayan, üreten yazarların kitaplarından yana yaptıysam sonucun genellikle hayal kırıklığı olduğunu söylemeliyim.