Sine-i Avrupa

Referandumun ardından seçmenin yüzde 51.4'ünü tanımadığını açıkça söyleyebilen Kemal Kılıçdaroğlu, Türk Yüksek Yargısından aldığı yanıtı beğenmeyince Avrupa'yabaşvurdu.
Kılıçdaroğlu'nun referandum partneri HDP de ortaklığı devam ettirmeye kararlı. Osman Baydemir "biz de aynısını yapacağız" diyor.
Ancak egemen bir ülkede seçmenin sandıktan çıkan iradesini iptal etmek kimsenin haddine değil.
Durumun absürtlüğünü gören Avrupa Konseyi Genel Sekreteri Thorbjorn Jagland durumu net şekilde özetliyor: 
"Hiçbir uluslararası kurumun, herhangi bir ülkedeki bir referandumu geçersiz sayma hakkı yok!" 
Aslında sandıkta umduğunu bulamayıp dışarıdan medet umanlar da her şeyin farkındalar.
Ancak ellerinden gelen bu kadar. 
İçeride, sistemi tıkamak için, çeşitli yerlerini dayadıkları terör örgütleri tasfiye olduğu için, Türkiye'ye karşı savaşlarında müttefiki dışarıda arıyorlar.
Hatta işi bir adım daha ileriye götürüp, "NATO müdahalesinden" bahseden meczuplar bile var.
Ne büyük zavallılık ama...
Ve de ahmaklık...
Oysa yüzde 70-30 dengesinde muhalefet mahkûm olmuş kesimler için tarihi bir fırsat doğdu aslında.
16 Nisan Referandu'munun ardından iki partili modele yürüyen Türkiye'de muhalefete iktidar şansı doğdu.
Çünkü artık seçmen, iktidar şansını yüksek gördüğü merkeze doğru meyledecek. Macera aramayacak.
Seçmenin bu refleksi de doğal olarak siyasi partilerin motivasyonlarını etkileyecek.
Siyasi farklılıklar, fraksiyonlar ister istemez talileşecek. Bu süreci okumayan da marjinalliğe mahkûm olacak.
Üstelik bu yeni dönemi okuyup harekete geçmek için start verildi bile. 2 yıl içinde bu fırsatın değerlendirilebileceği iki seçim var.
Hızlı davranıp zamanın ve seçmenin ruhuna uyan, özeleştirisini yapıp seçmenle kavga etmemeyi başaran sandığın nimetlerinden yararlanacak.