1965 hakkında...

İnternette geçen yıl ilginç bir kitap yayınlandı... Serdar Korucu ve Aris Nalcı’nın birlikte yazdığı “1965” adlı bu kitap, tehcirin 50. yılında Ermenilerin dünyanın dört bir yanında düzenledikleri anma etkinlikleri ve Türk basınında çıkan yazılardan oluşuyor.
İlginç olan... Dünyada o yıla yani 1965’e kadar kitlesel bir anma yapılmamış.
O yıl Lübnan’da bir hareketlenme var. Soykırımın tanınması için ilk çalışmalar orada yapılıyor.
Ama ilk ve büyük gösteri 24 Nisan’da Sovyetler Birliği’nde Ermenistan’ın başkenti Erivan’dadır. 100 bin kişilik bir kitle, Opera Meydanı’nda toplanarak yürüyüşe geçiyor ve Ermeni katliamını sembolize eden anıta karanfiller bırakıyor...
Türkiye tarafı ise, böyle bir protestoyla ilk kez karşılaşmanın verdiği şaşkınlık içindedir.
Gazeteler bu kampanyanın arkasında genellikle Yunanistan’ı görüyor.
Aziz Nesin ‘Parmak’ başlıklı yazısında “Ermenileri Amerikalılar kışkırttı” diyor.
Bizce en önemli soru: Acaba 1915 trajedisi neden 50 yıl boyunca anılmamıştır?
Neden tehciri birebir yaşamış insanlar, acılar tazeyken, kitaplar yazmamış, gösteriler düzenlenmemiştir? Acaba...
Ermeniler tehciri bir soykırım olarak değil, savaş koşullarında karşılıklı vuruşmanın acı bir sonucu olarak kabullendiği...
Cumhuriyet Türkiye’si kendisinden önceki olaylardan sorumlu tutulmadığı...
Süper güçler henüz kaşıma ve kışkırtma kampanyasına başlamadığı...
İçin olabilir mi?