Hrant’ın kalemi...

BirGün gazetesi Hrant Dink’in 1 Kasım 2004 tarihli yazısını dün tekrar yayımladı. “Türkiyeli’yim... Ermeni’yim...İliklerime kadar da Anadolulu’yum. Bir gün dahi olsa, ülkemi terk edip, geleceğimi ‘Batı’ denilen o ‘Hazır özgürlükler cennetinde kurmayı, başkalarının bedeller ödeyerek yarattıkları’ demokrasilere, sülük misali yamanmayı düşünmedim” diye başlayan yazıda Hrant Dink - özetle - diyor ki:
“...Tabii ki atalarımın başına gelenleri biliyorum. Buna kimileri ‘Katliam’, kimileri ‘Soykırım’, kimileri ‘Tehcir’, kimileri de ‘Trajedi’ diyor. Atalarım Anadolu diliyle ‘Kıyım’ derdi... Ben ise ‘Yıkım’ diyorum. Ve biliyorum ki eğer bu yıkımlar olmasaydı, bugün benim ülkem çok daha yaşanılır, çok da imrenilir olurdu.
Yıkıma sebep olanlara da, maşa olanlara da lanetim bundandır. Lakin lanetim geçmişedir. Elbette tarihte olan biten her şeyi öğrenmek istiyorum ama o nefret, ne menem bir rezillikse o... Onu tarihteki karanlık inine bırakıyor, ‘Olduğu yerde kalsın, onu tanımak istemiyorum’ diyorum.
Benim geçmiş tarihimin ya da bugünkü sorunlarımın, Avrupalar’da, Amerikalar’da, sermaye yapılması zoruma gidiyor. Bu öpmelerin ardında bir taciz, bir tecavüz seziyorum. Geleceğimi geçmişimin içinde boğmaya çabalayan emperyalizmin, alçak hakemliğini, kabul etmiyorum artık.
Gerçek hakem halklar ve onların vicdanlarıdır.
Bunu bir gün tüm Türklerle Ermenilerin de kendi aralarında konuşabileceklerine yürekten inanıyorum.”
Yazının altına imzamızı atarken, Hrant’ı kimlerin öldürmüş olabileceğini bir kez daha düşünelim.

ASALA mı haklıydı?