Haydi ordan!

FETÖ’nün ne büyük bir bela olduğunu her geçen gün milletçe daha da iyi idrak ediyoruz. Gerçi bizim ailecek, bu adamlarla ilgili başından beri ne düşündüğümüzü tanıyanlar bilir. Başından derken öyle 2000’lerden söz etmiyorum, 70’leri kastediyorum. Geçenlerde bir sohbet sırasında 2000’li yıllara atıfla biri retorik bir soru sordu: kim bunlarla dost değildi ki! Cevabım biz değildik oldu. Hep mesafeli, hep eleştirel, hep tuttukları yolun yol olmadığını her ortamda söyleyen, hep ulaşabildiklerimizi uyaran. “Bu adamlar CIA ile çalışıyor bakın!” uyarı cümlelerimi kurduğumda yıl 2002’ydi. Sakalım yoktu ama. Sözümün kıymeti harbiyesi de. Uzay bilimci falan olmaya gerek yoktu bunu anlayabilmek için. Sadece bir çift gören göz ve akıl. Amerikan siyasi halkalarında kimleri dost edindiklerini görmemek mümkün değildi ki. Neyse kimse o zamanlarda bunu duymak istemedi. Veya inanmadılar bile. Kavakçılar da çok abartıyor dediler belki de... Neyse asıl mesele FETÖ zehrinin bu denli sisteme nasıl nüfuz ettiğinin irdelenmesidir. Hayır bu, 17-25 Aralık veya 7 Şubat meselesi değildir. Hayır bu, Ak Parti’nin iktidara geldiği 2002 senesi meselesi de değildir. FETÖ Kemalizmin halkımıza attığı en büyük kazıktır. Kusura bakmayın, bunu daha nazikçe söylemenin bir yolu yok. Lafı dolandırmadan söylemek gerekiyor.