Malkoçoğlu mu yoksa Rambo mu?

Ülkemizdeki yabancı hayranlığını anlamakta büyük sıkıntı çekiyorum. Bizi ikinci sınıf göstermeye çalışan bazı kesimlerin yaptıklarını anlamaya çabalasam da onları anlamak inanın hiç kolay değil. Çünkü onlar sanki başka bir dünyadaymış gibi bizlere üst perdeden bir şeyleri ifade etmeye çalışıyorlar. Bizim yaptığımız her şey aşırıya kaçıyor ama Avrupa’nın veya ABD’nin yaptıkları ise kabul edilebilir sınırlar içerisinde kalıyor.

Uluslararası müsabakalarda veya milli lig maçlarında milli marşımızı okuruz. Bazı kesimler hemen “neden milli maçlarda veya lig maçlarında topluca milli marşımız okunuyor” şeklinde eleştirilere başlar. Aslında doğru söylüyorlar! ABD’de maçlara rock müzik çalınarak başlanıyor çünkü!

Herhangi bir yörede yerel, folklorik kıyafetle gezildiğinde veya bu kıyafetlerle bir heyet karşılandığında aynı koro başlar, “gericilik” veya “çağa uymazlık” diye. Ancak aynı kişiler nedense Hindistan’a veya Uzakdoğu ülkelerine gittiklerinde o ülkelerin ne kadar otantik kaldıklarını ve bu otantizmin ne kadar güzel olduğunu anlatma gayretine girer.

Türkiye’de ibadet edenlerin zaman zaman bazı kesimler tarafından aşağılandığını görürüz. Bunu söyleyenler de çoğunlukla farklı farklı ülkelere gidip kendilerine uygun bir din arayışına girer. Ama kendilerini bulmuş olanlara ise farklı bir gözle bakmaya devam ederler.