Ülkücülük böyledir!(3)

Ülkücülük, bir de seçim öncesinde lidere toz kondurmamak, ama seçim sonrasında lidere her türlü sözü reva görmektir. Vagondan, bisiklet pedalına, Ferdi Tayfur'dan klasik arabaya kadar gündeme getirip, sonrasında da varlık nedenini tam kavramadığı bazı olay ve kişiler için yine “ihanet” çözümüne sarılmaktır. Her sallanan yaprağı Matadorun elinde kırmızı pelerine hınçla hamle yapan boğa gibi algılamak, pelerini hedef görüp matadoru ıskalamak da ülkücülük şiarından olup, bir sonraki seçime kadar yine Devletin bekasını, milletin selametini düşünerek hüzne kapılmaktır ülkücülük.

***

Ülkücülük, “normal” olamayan şartlarda çok üstenci normlarla hüzün yaşamaktır. Bazen gerekli, bazen gereksiz! Nizamcı da olsa, âlemci de olsa, Bayrağının rengini kanında bilen, onun için ölmeyi, onun için yaşamaktan anlamlı gören bir kimliktir ülkücülük. Ve yavuklusuna söylemekten imtina ettiği sözleri, vatan için, bayrak için boca etmektir.

***

Ve Bayrağı gözlerinden gönlüne indirmiş, bayrak direği olmaya and içmiş, ama dalgalanan bayrak ben değilim diye de ikinci defa hüzünlenmenin adıdır ülkücülük. Atsız ile Seyit Arvasi arasında, Gökalp'e selâm çakan, Akçura'ya kucak açan, bu esnada, dağınık zihin coğrafyası içinde kendini unutmanın adıdır ülkücülük.

***