‘Hepimizi üzer...’

Politika, “toplumda çatışma halinde olan düşünceleri uzlaştırma sanatı”dır...
Bu sanatı nasıl icra edeceğini de yönetim erkini elinde tutanlar, gelecek öngörüsünü en uca taşıyarak gerçekleştirir.
Yoksa atılan adım yol aldırmaz, yol döndürür.
Son dönem yaşadıklarımız da bunun örneği.
Uzağa da gitmeye gerek yok; mayısta milletvekili dokunulmazlıkları konusunun TBMM’ye geliş şeklini anımsamak yeterli.
Unutulmasın ki milletvekili dokunulmazlığını gündeme ilk taşıyan CHP oldu.
Oysa o gün, bunun ağır sonuçlara yol açacağı, beklentilerden farklı zemine kayacağı, dokunulmazlığı kalkan milletvekili hakkında yargının bugün yaptığından farklı davranış sergilemeyeceği yazıldı, söylendi...
“Dokunulmazlık kaldırılacak ama milletvekillerine tutuklama olmayacak” sözleri verildi; talebe rağmen bu cümle Anayasa değişikliği metnine giremedi.
Geldik bugüne...
Öncelikle şu gerçeği de kimse inkâr edemez; milletvekili dokunulmazlığı yurttaşlık görevlerinden arınmış olunacağı anlamına gelmez...
Tabii ki her yurttaş gibi milletvekilleri de gidip ifade vermekle yükümlüdür.
Hiç kimse yargıya kafa tutma hakkına sahip değildir; kanunlar karşısında eşittir.
Ceza Muhakemesi Kanunu’na (CMK) göre çağrıldığı halde ifade vermeye gitmeyen kişinin zorla getirilmesine karar verilir.
AYM KARARI
Bunlar kabulümüz; ancak tutuklama da CMK’ya göre başvurulması zorunlu olmayan koruma tedbiridir.
TBMM’de üçüncü büyük partinin eş genel başkanlarının nasıl ki tutukluluğu süresince milletvekilliği devam edecekse, özgürlüğünün de devam etmesi gerekir.
Yakın geçmişte Anayasa Mahkemesi’nin aldığı Mustafa Balbay kararının gerekçesi de buna dayanır.