İsminden nefret eden adam!

İsmiyle müsemma insanlar vardır; isimleriyle benlikleri, dış görünüşüyle adları örtüşür, isimlerinin bütün hususiyetlerini üzerinde taşırlar. Bazıları da tam tersi, isimleriyle benlikleri tezat teşkil eder. Babası ona "Nurullah" adını verirken, zihnine üşüşen imajların baskısına mı boyun eğdi, yoksa oğlunun karakterinin bu isme uygun olarak biçimlenmesini mi temenni etti bilinmiyor, bilinen tek şey eğer "ismiyle müsemma" diye bir şey varsa, belki de "ismiyle müsemma" olmayan tek şahıs Nurullah Ataç'tır. İsmini sevmiyor, hatta belki de nefret ediyor ondan, bu yüzden kendine soyadından bir isim yaptı; "Ataç" dedi kendine, bir süre sonra herkes "Nurullah" ismini adeta unuttu, hatta Can Yayınları onun bütün eserlerini yayınlarken kitaplarının kapaklarında "Nurullah" adını hiç kullanmadı; o herkesin bildiği "Ataç"tı çünkü.