Davutoğlu "kadîm dil" diyor ama Kürtçe kadîm, yani "ölü" değil; yaşayan bir dildir!

Memlekette bir “kadîm” modası aldı yürüdü... Siyasî, kültürel yahut sıradan bir toplantı mı var; konuşmacılar “kadîm coğrafya”, “kadîm kültür”, “kadîm bilmemne...” demeden edemiyorlar.

“Kadîm” sözü havalı, konuşmayı derinleştirip içerisine biraz da esrar katan bir kelime gibi görünüyor ya, mutlaka kullanılacak!

Eski başbakanlardan Ahmet Davutoğlu da modaya uymuş, Kürtçe’nin seçmeli ders olarak alınmasını teşvik maksadıyla bir tweet atıp “Sadece anadili Kürtçe olanların değil, bu topraklarda yaşayan herkesin bu kadîm dili merak edip öğrenmelerini dilerim” demiş ve mesajının altına aynı cümlenin Kürtçesini de ilâve etmiş...

Şimdilerde pek bir moda olan ve “eski” yerine kullanılan “kadîm”, malûm, Arapça’dır; “eski” demektir ama bildiğimiz “eski”den önemli bir farkı vardır: Artık mevcut olmayan, devam etmeyen, tamamen sona ermiş unsurlar için kullanılır, yani “antik” mânâsınadır. Eski Yunan, Aztek, İnka, Maya veya firavunlar zamanı Mısır’ı gibi uygarlıklar bugün mevcut olmadıkları için “kadîm” medeniyetlerdir.

Dolayısı ile, eski olan herşey “kadîm” olmaz; mutfaktaki eski tencere, senelerce kullandıktan sonra satılan eski otomobil, hattâ şifonyerdeki eski çorap “kadîm” falan değil, sadece “eski”dir ve kuralın bize Farsça’dan geçmiş olan tek bir istisnası vardır: “Kadîm dost” ifadesi...

Yaşayan, hâlâ konuşulan, hem de birkaç milyon kişinin konuştuğu bir dil hakkında “kadîm” sıfatı asla kullanılamaz. Davutoğlu’nun “kadîm dil” niye nitelediği, Farsça’ya çok yakın olan ve 12 Eylül sonrasındaki abuk-subuk yasaklardan da etkilenmeyen Kürtçe “kadîm” falan değil, “yaşayan” bir dildir!