Türk çayı

Geçen gün bir-iki gazetede ve bazı internet sitelerinde çaydan bahseden“haberimsi”, tuhaf bir yazı okudum.

Yazı “Ülkemizde ilk kez Cumhuriyet yıllarında ekilen çay tohumlarının ekonomik ömrü bitmek üzere. Türk çayının gelecek nesillere en verimli şekilde aktarılması için sürdürülebilir tarım ile üretilmesi gerekiyor” diye başlıyordu. Sonra, sürdürülebilir tarımın bir sivil toplum kuruluşu tarafından desteklendiği söyleniyor ve platformun çağrısına Sezen Aksu’nun “Eksik Olma” şarkısı ile destek verdiği anlatılıyordu. 

Bu kelimeleri büyük ihtimalle bir halkla ilişkiler yahut reklam şirketi ardarda sıralamıştı, zira ne demek istediğini tam olarak ifade edemeyen böyle kupkuru bir söz yığınını şimdilerin Türkçe’den nasibini alamamış bazı yeni moda yazarlarının bile biraraya getirebilmesi hayli zor gibiydi.

Reklâm maksadıyla yazılmış gibi duran ama meramını ifade edemeyen sözkonusu haberimsiyi bağımlı seviyesinde bir çay meraklısı olduğum için defalarca okudum. Ne demek istediklerini çözmeye çalıştım ama çayın tohumunda yahut ekiminde bir değişiklik yapılması- na çalışıldığını anlayabildim, sadece o kadar! 

Dolayısı ile konu açılmışken bağımlısı olduğum ve günde en az yirmi bardak içmeden edemediğim çaydan bahsedeyim: 

ZİHNİ VE HULÛSİ BEYLER 

Çay, mâlûm, Doğu Karadeniz nüfusunun en önemli geçim kaynağıdır, ürettiğimizi hem tüketir hem de ihraç ederiz ama doğrusunu söylemem gerekirse “Türk çayı” öyle kaliteli falan değildir, dünya sıralamasında bile pek yer almaz ve ismi “Güney Kafkasya’nın ucuz çayları” arasında geçer.