Hepimiz masum değil miydik?

İnsan hayatındaki en büyük ve etkili eşiklerden biri “zihinsel masumiyet”in kaybedildiği andır. 

Burada cinsel masumiyetteki bir namus kavramı endişesi veya tartışması yok. 

Adı üstünde zaten “masumiyet” …

Ne oluyor?

“Yalan dünyanın yalancılığına eş kahramanlarla” tanışıyoruz.

O bir eşik…

Gençken belki daha çocukluktan gençliğe geçerken farkına varıyoruz.

Veya sosyal hayatı izole olanlar daha geç karşılaşıyor bu eşikle. 

Söylenenin söylendiği gibi olmadığını ve söyleyenin de söylediği gibi olmadığını anlıyoruz. 

Zihinsel masumiyetin eşiği budur. 

Feci bir tekil ve saklı sarsılmışlıkla hayatımız yeni bir yön kazanıyor. 

“Madem öyle, işte böyle…” sloganıyla yeni duruma ayak uyduranlar, hayatla kol kola girip tahammülü ve kapasitesi nispetinde “masumiyet bozma” figürleri arasına katılıyorlar öç alırcasına.  

Direnenlerin ise durumu zor. 

Kararlı ve kutlu savaşları, Don Kişot ve yel değirmeni vasatında ilerliyor; kabul edilmiş genel mağlubiyetten bireysel zaferler kazanma çabası ümidiyle… 

Rahmetli Ahmet Kabaklı’nın Temellerin Duruşması çıktığı zaman bir solukta okumuş ve Kurtuluş Savaşı başlığıyla müfredatta ezberletilenlerin aksine, milletin ve milleti birleştiren inancın yani İslamiyet’in başat faktör oluşunun cesurca kaleme alınışı karşısında, o zamanın şartları içerisinde “bir kez daha onaylanmış gerçeğin taraftarı” olarak mutlanmıştım.

Hemen kitapla ilgili bir röportaj için randevu almış ve sonrasında bu röportajı gerçekleştirmek için Kabaklı Hoca’nın evine gidip ziline basmıştım.