Pide kuyruğunda sabır

On yıldan fazla oldu.

Türkiye çok mühim bir meseleyi gündemine almış tartışıyordu. 

“Kadınlar cenaze namazı kılabilir mi?”

Ortalık karıştı. Horozdan kurban olur diyen hocalar, namazı üç vakte indiren alimler, hadis-i şerifleri inkâr eden ilahiyatçılar ve çağdaş ilerici feministler birbirine girdi.

Bir kısım provokatör müennesler cenaze namazlarına koşup ve erkeklerin arasına katılıp namaz kılma gösterileri yaptılar. İşi kadın haklarına kadar götürüp yaygara kopardılar. 

İşin sağlıklı, doğru ve ilmi cevabını bilelim ama meselemiz o değil. (Caiz değildir. Mekruhtur.)

Şimdilerde cenaze namazlarında kadınlara rastlayanınız var mı?

Yok. 

İyi de niye tartıştık? Elimize ne geçti?

Biz böyle boş ve sonuçsuz tartışmalara bayılıyoruz.

İnsan kullanmayacağı bir hak için niye kendisini telef eder. 

Ve insan savunduğu bir fikrin gereklerini yaşamıyorsa o fikirle ilgili neden çetin kavgalara girer?

xxx

İslamiyet bir insanın bütün hayatını kuşatır. 

Evet çok önemli ve olmazsa olmaz beş şartı vardır ama o beş şarta ilaveten nikahtan boşanmaya, ticaretten komşuluğa, kul haklarından hayvan haklarına, çevre şuurundan selamlaşmaya, yemek yemeden ihtiyaç gidermeye kadar Müslümanı hücrelerine kadar yönlendirir/ hayatını tanzim eder.

Bütün bu yol göstericiliğinin işaretleri din adamlarında daha belirgin olmalıdır.

Diğer taraftan günümüz İlahiyat Fakülteleri ile yüz yıldır kötülediğimiz medrese eğitimi arasındaki temel fark, eğitim metotlarının ötesinde kabul şartlarındaki titizliktir. 

Bir adam hiç namaz kılmadan ilahiyattan mezun olabilir ama bırakın kılmamayı bu ibadete gevşeklik gösteren birisini medreseye kabul bile etmezler.