Zammı çekeceğime el frenini çekerim!

Arabaya binince bir kez daha o acı uyarı sesiyle irkildim. Benzin ibresi, göstermedi hayat belirtisi. O ufak, tatlı, küçük kıpırdamasını bile yapmadı. Benzinciye gitmesem olmazdı.
Benzinciye vardığımda ülkemin içinden geçtiği zor günler aklıma geldi. “Doldur” dedim! Nitekim aldığım her litrede 2.59 lira benzine, 3.26 lira devlete veriyordum.

* * *

Depo dolduğunda gözlerim yaşardı. Hayatımda ilk defa bir depo benzin 300 lirayı aşmıştı. Hilafsız 168 lira kazandırmıştım devlete…
Pompacı Bey camı silmeye kalktı; “Olur mu hiç efendim!” dedim, 300 lirayı iliştirdim. Önünde saygıyla eğildim, arabama bindim. Sanki Nusr-et’e et yemeye gitmiştim!