ABD’ye kafa mı tutuyoruz, çanak mı?

Amerika ile ilişkilerimize, daha doğru anlatımla, Erdoğan-Trump diyaloğuna bakınca insanın aklına şu şarkı geliyor:“Bırak böyle kalalım, bir dargın bir barışık.Nasıl olsa dünyada bütün işler karışık.”
Bazen aralarından su sızmıyor, bazen birbirlerini vurmaya sopaları yok.
Bazen, “İki ülke ilişkileri hiç bu kadar iyi olmamıştı” demeçlerinden geçilmiyor, bazen atışmaların arasına BM barış gücü şart hale geliyor.
Kim bilir belki de gerilim ve sarılma iki ülkenin iç politikasına da iyi geliyor!

*** Ancak bu kez işin kara mizah kaldıracak yanı yok. Suriye’de ABD ile Rusya’nın nüfuz mücadelesi çevre ülkeleri de arkalarına alma girişimiyle atbaşı gidiyor.
Rusya, Türkiye ve İran’ı yanında tutmanın mekanizmalarını geliştirdi. Hem Suriye’de gücünü arttır hem Türkiye’ye S-400 sistemleri satıp para kazan!
ABD bu; hiç Rusya Türkiye’ye silah satar da suskun kalır mı? O da patriot sistemlerini masaya koydu. Rusya 2.5 milyar dolarlık sattıysa ABD de 3.5 milyar dolarlık!
Ancak ABD’nin koşulu var. Diyor ki:
“Rusya’dan alacağın silahlar NATO sistemlerine uymaz... Asıl bize uymaz. Sen S-400’lerden vazgeç, ben sana o parayı harcayacağın silah bulurum!”
Ankara’daki Amerikan heyetinin ana konusu buydu.
Silah işinin ucundaki konu ise ABD’nin Suriye’den çekilme kararının altındaki maddeler. YPG’yi büyütüp besleyen, 50 bin kişilik bir ordu haline getiren ABD, “Türkiye’nin Kürtlere zarar vermesini asla kabul etmeyiz” diyor. Bu yolla bölgede bir türlü başaramadıkları Türk-Kürt çatışmasına “gel gel” yapıyorlar.