Biz bu siyaseti niye güttük?

Suriye merkezli olarak beşinci kez bir araya gelen Erdoğan, Putin ve Ruhani’nin Ankara’daki buluşmasından çıkan sonuçlar, Türkiye’nin çıkarları açısından olumludur.
Saray’da doluluk olduğundan mıdır, misafirler sandalyelerine güvenmediğinden midir, zirve Saray yerine Çankaya Köşkü’nde yapıldı.
Asıl olan sonuç... Üç lider de Suriye’nin toprak bütünlüğüne gönderme yaptı. Putin’den sonra Ruhani de 1998 yılındaki Adana Mutabakatı’nın önemini vurguladı. Suriye’nin tüm terör unsurlarından arındırılması ortak hedef olarak benimsendi. İdlib’den sığınmacı akınını durduracak bir ortam oluştu. Suriye’nin toprak bütünlüğünün yanında toplumsal bütünlüğünün sigortası olacak bir anayasa hazırlanması kararlaştırıldı. Aynı gün Esad da BM’ye mektup yazıp, YPG’nin terör örgütü olduğunu ilan etti.
Bütün yaşananlardan sonra, bu aşamaya gelinmesi şöyle yorumlanabilir:
Bundan iyisi Şam’da kayısı!

*** Asıl olan bu noktadan sonrasını iyi götürmek. Bunun için de bugüne kadar yapılan hatalardan ders çıkarmak gerekiyor.
Suriye konusunda pek çok milat var. Türkiye açısından en önemli milat, 29 Nisan 2011’de Hatay Yayladağ’dan 252 Suriyelinin topraklarımıza girdiği gündü. O gün, can havliyle Türkiye’ye sığınanlar ilk şunu söylediler:
“Arkamızda en az bin kişi var...”
O gün hemen sınırda önlem alıp, Suriyeli kardeşlerimizi orada tutmak ve dünya kamuoyu ile durumu paylaşmak gerekiyordu.
Erdoğan bu noktaya 10 Eylül 2019’da geldi. Dedi ki:
“Türkiye’nin yeni bir göç dalgasını göğüslemesi mümkün değildir.”