Eren Erdem’in çığlığı!

4 Aralık 2013 günü Anayasa Mahkemesi’nin verdiği kararı Silivri Mahkemesi 5 gün sonra uygulamayı lütfen kabul etmiş ve 1729 günlük esaretim 9 Aralık 2013’te sona ermişti.
Saat 19.00 sıralarında televizyondan altyazıyla “Balbay tahliye” kararını okuyunca tek kişi kaldığım koğuşta olağanüstü duygular içindeydim. Günlerden pazartesiydi. Sıcak su günüydü. Leğende topuklarımla yıkadığım çamaşırlar duruyordu. Rafta, masanın üstünde birkaç yüz kitap vardı. Az sonra cezaevi müdürü geldi; demir kapıyı şangırdatıp seslendi:
“Sizi şu andan itibaren burada tutamayız. Tahliye kararı ulaşır ulaşmaz çıkarmamız gerekir. Hazırlanıp çıkın, eşyalarınızı sonra aldırırsınız... Koğuşta kendi paranızla aldığınız her şeyi götürebilirsiniz...”
Televizyon ve buzdolabını bundan mahrum olan koğuşlara bağışladığımı bir dilekçe ile bildirip, cezaevi doktorunun sağlık muayenesinden sonra dışarı çıktım...

*** Hapishane geleneği böyledir. Tahliye derhal uygulanır.
Eren Erdem’in 7 Ocak günü duruşması vardı. İstanbul 23. Ağır Ceza Mahkemesi oybirliğiyle o gün öğleden sonra tahliyesine karar verdi.
Hepimiz sevindik...
Saat 17.00, Erdem çıkmıyor... 18.00 yok, 20.00 yok...
Saat 22.00 sıralarında bir üst mahkeme, 50 klasörlük dosyayı 15 dakikada okuyup, savcının yaptığı itirazı kabul edip, yakalama kararı verdi. Cezaevine de talimat gitmişti:
“Mahkeme tahliye verdi ama, uygulamayın...”
Tahliye kararından sonra derhal bırakılması gereken Eren’e 6 saat sonra “yakalama” kararı verildi.