‘Saçlarımdan insan eti toplarken...’

Ankara felaketinin ardından yüzlerce acıklı öykü çıktı. Görünen o ki daha da çıkacak.
Barış için Türkiye’nin dört bir yanından Ankara’ya gelen insanların halay çekerken yaşadıkları ölüm acısının duygularıyla, gerçekleriyle bütün yönleriyle yaşanmasına zemin hazırlamak ve bu onulmaz çok büyük acıdan büyük bir kardeşlik yaratmak zorundayız. 
Böylesi büyük felaketleri ancak ve ancak halkın örgütlü gücü yenebilir. Gelinen noktada teröre karşı hep birlikte karşı durmak, bu karşı duruşu anlamayan ya da gerisinde duran siyasetçileri de bir kenarda bırakıp devam etmek gerekiyor. 
Bombaların sesi mi daha tehlikelidir, halkın sessizliği mi? 
Bize göre halkın sessizliği daha tehlikelidir. Eğer halk bombalar karşısında susarsa yeni bombalara zemin hazırlıyor demektir. Atalarımız da dememiş mi, sukût ikrardan gelir. 
Ama halk bombalara karşı sesini yükseltirse alçaklar yeniden terör denemeye kalktığında, halkın sesi terörün sesinden çok daha güçlü hale gelir ve onu boğar.

***

Yazının başında vurguladığımız gibi facianın ardından çıkan yüzlerce acıklı öykü olaya ilişkin soruşturmanın yanında başka gerçeklerin de ortaya çıkmasını sağlayacak. Cumartesi gece yarısı Numune Hastanesi’nden başlayarak biz de hastaneleri dolaşıp acıları paylaşmaya çalıştık.