Şahsıma mektuplar (7) Kap-it-al-izm!

Benim tek sevdiğim “izm”, kapitalizm! 

Yahu bir sözcük bu kadar mı anlamlı olur? Her hecesinden dolar damlıyor. 

Payın en çoğunu “kap”acaksın...

Payına göz dikeni “it”eceksin...

Masada ne varsa “al”acaksın...

Bütün bunları toplayıp sonuna “izm” koydun mu; al sana kapitalizm!

Bundan ötesi, çene suyu çorba, içi boş torba...

İktidara geldiğimde herkes gözünü “rejim sorununa” dikti, ben hazineme çuval diktim. Zaten içerideki dışarıdaki yamyamlara söz vermiştim; “İktidara geldim mi, memleketin altı da üstü de sizin” demiştim. Hepsi hazırlıklıymış. Eskiden Babıâli denilen bir yer vardı, sonra adı medya center’lar falan oldu. Satış ofisini oraya kurdum. Onlar da emlakçı olarak paylarını aldı. Sonra hepsini kendime bağladım.

***

Önce ihale işlerine el attım. Yasada abuk sabuk bir madde; ihaleye fesat karıştırma! 

Ne lan bu, dedim. İşi yasasına uydurdum; ihaleye fırsat karıştırma haline getirdim. Fırsatını yarat, ihaleyi kapat. Tabii bizim payımızı da at!

Bütün bunları elbette yasal olarak yaptık. Ötesi bize yakışmaz zaten. Her seferinde yasayı ihaleye uydurduk, işlerimizi yasal yasal sürdürdük. 

Övünerek anlatabileceğim en güzel iş, maden yasası oldu. Sömürgecilik tarihinin en ileri yasası. Geliyorlar, madenleri çıkarıyorlar, yanlarına partimden bir ortak veriyorum, payımızı verip gidiyorlar. Vergi vermeyi özgürleştirdim. Utanmadan sıkılmadan, memleketimi yasaklar ülkesi ilan eden fesatlar var. Ulan, vergi verip vermeme özgürlüğü dünyanın neresinde benim müstemmemleketimden daha geniş. Üstelik verginin bir kısmını ortaklarımıza aktarması karşılığı kalanını da siliyoruz.