Silivri’de değişen bir şey yok...

Geçen çarşamba, perşembe, cuma günü Eren Erdem’in Silivri Cezaevi’nde duruşması vardı. Böyle seri devam eden davalarda son gün, özgürlük umudunun olduğu gündür.
Biz de aynı umudu taşıyarak cuma günü Silivri’ye gittik.
Yeni yargılama salonları eskisinin tam karşısında. Ergenekon, Balyoz davaları orada görülmüştü. Beş yılın altı yüz günü o salonda geçmişti. İddianameler birleştirile birleştirile dava içinden çıkılmaz bir hale gelmişti.
O yargılama günlerinde yeni binanın temeli atılmıştı. Ne olacak diye sorduğumuzda gardiyanlardan şu yanıtı almıştık:
“Bize söylenene göre daha çok sanıklı davalar olacakmış. Onlar için hazırlanıyor. Yerin altına iki üç, kat iniliyor, büyük salonlar yapılıyor...”
Spor salonundan bozma eski mahkeme salonu, cezaevini koruyan güvenlik güçlerinin koğuşu olmuş. Eski mahkeme ortamının tüm mobilyaları yeni salona taşınmış. Aynı düzenlemeyle yargılama yapılıyor. Sanıkların yakınları ve izleyiciler tam arkalarında, yani yüz yüze gelemiyorlar. Avukatlar sağ taraflarında, arada ikili bariyer var. Milletvekili ve benzer izleyiciler de sanıkların solunda. Tam karşıdaki mahkeme heyeti sanıkların mikrofonsuz seslenemeyecekleri uzaklıkta ve yükseklikte... Bir tek tepeden sarkan mikrofonlar eksik. Ergenekon davasında sanıkların kendi aralarındaki konuşmalardan da suç üretebilmek için bunları koymuşlardı.

*** Eren Erdem’in tutuklu yargılandığı 12 sanıklı Karşı gazetesi davasının sürecini inceleyince, bir de üstüne son duruşmayı izleyince ilk sözüm şu oldu:
- Hukuksuzluğumuzdan hiçbir şey kaybetmemişiz!
Mahkeme heyetinin arkasında 53 kocaman klasör var. Koca bir yığın gibi...