‘Yaşasın... Erol Manisalı kansermiş!’
Cumhuriyet Gazetesi Yazarı Mustafa Balbay'ın bugünkü (03.11.2022)''‘Yaşasın... Erol Manisalı kansermiş!’'' başlıklı yazısı.
Hocaların hocası, kendisini kampusa hapsetmemiş akademisyen, ödünsüz aydın, pes etmez mücadele insanı Prof. Dr. Erol Manisalı ile ölümü yan yana getirince, ancak şu söylenebilir:
Ayakta öldü!
Ekim ortasında hastaneye yatmak durumunda kaldığı günlerde bile sesi konferans salonundan gelir gibiydi. Her nefeste yanında olan eşi Nuriye Hanım’la kurdukları kopmaz bağ “iki beden tek yürek” denecek kadar güçlüydü.
Küreselliği çok iyi bilen bir ülkeselciydi. Hem Avrupa’yı hem Ortadoğu’yu hem Amerika’yı akademik derinlikte incelemişti. Rauf Denktaş’ın şahsında Kıbrıs’tan kendisini birinci derecede sorumlu tutmuş bir yurtseverdi.
Prof. Dr. Ahmet Taner Kışlalı’nın, “Aydın olmanın ölçütü bilgi değil, tavırdır” sözüne en çok yakışan kişilerdendi.
***
6 Mart 2009’da tutuklanıp Metris üzerinden Silivri’ye konduğumuzda bir süre yalnız kaldık. Gardiyanlar yanıma rasgele birini veremeyeceklerini söyleyip, devam ettiler:
- Merak etmeyin Mustafa Bey, yakında mutlaka okumuş yazmış birileri tutuklanır, onlardan birini senin yanına veririz...
Dedikleri gibi oldu. Çok geçmedi Ergenekon’un “profesörler dalgasında” tutuklananlardan Erol Manisalı ve Fatih Hilmioğlu benim bulunduğum 4 No’lu Cezaevi B-9 üst koğuşa getirildi. Bir gardiyan espriyi patlattı:
- Bu gidişle Türkiye’de okuma yazma oranının en yüksek olduğu yer Silivri Cezaevi olacak...
Erol Hoca genel kurallarını koydu:
- Somurtmak yok.
- Gece 23.00’ten sonra kesinlikle Ergenekon’dan söz etmek yok.
- Dışarıdaymış gibi Türkiye’nin ve dünyanın temel sorunları konuşulacak, bunun için gazeteler okunduktan sonra zaman ayrılacak.
- Akşamları, karavana ile kantinden aldıklarımızı masaya yayacağız, “açık büfe” diyeceğiz.
Bir akşam konferans verir gibi anlattı, anlattı... Hızını alamadı seslendi:
